Seeräuberjenny - Hildegard Knef

Meine Herren, heute sehen sie mich Gläser abwaschen.

Und ich mache das Bett für jeden.

Und Sie geben mir einen Penny und ich bedanke mich schnell.

Und sie sehen meine Lumpen und dies lumpige Hotel.

Und sie wissen nicht, mit wem Sie reden.

Und sie wissen nicht, mit wem Sie

reden.

Aber eines Abends wird Geschrei sein am Hafen.

Und man fragt: Was ist das für ein Geschrei?

Und man wird mich lächeln seh’n bei meinen Gläsern.

Und man sagt: was lächelt die dabei?

Und ein Schiff mit acht Segeln

Und mit fünfzig Kanonen

Wird liegen am Kai.

Und man sagt, geh wisch Deine Gläser mein Kind.

Und man reicht mir den Penny

hin.

Und der Penny wird genommen und das Bett wird gemacht, und es wird keiner

mehr drin schlafen in dieser Nacht.

Und sie wissen immer noch nicht, wer ich bin.

Und sie wissen imme noch nicht, wer ich bin.

Aber eines Abends wird Getös sein am Hafen und man fragt: «Was ist das für ein

Getös?"Und man wird mich stehen sehen hinterm Fenster. Und man sagt: «Was lächelt die so bös?»

Und das Schiff mit acht Segeln und mit fünfzig Kanonen wird beschiessen die

Stadt.

Meine Herren, da wird wohl Ihr Lachen aufhören

Denn die Mauern werden fallen hin

Und die Stadt wird gemacht dem Erdboden gleich

Nur ein lumpiges Hotel wird verschont von jedem Streich

Und man fragt: Wer wohnt Besonderer darin?

Und man fragt: Wer wohnt Besonderer darin?

Und in dieser Nacht wird ein Geschrei um das Hotel sein

Und man fragt: Warum wird das Hotel verschont?

Und man wird mich sehen treten aus der Tür gen Morgen

Und man sagt: Die hat darin gewohnt?

Und das Schiff mit acht Segeln

Und mit fünfzig Kanonen

Wird beflaggen den Mast

Und es werden kommen hundert gen Mittag an Land

Und werden in den Schatten treten

Und fangen einen jeglichen aus jeglicher Tür

Und legen ihn in Ketten und bringen vor mir

Und fragen: Welchen sollen wir töten?

Und an diesem Mittag wird es still sein am Hafen

Wenn man fragt, wer wohl sterben muss…

Und dann werden Sie mich sagen hören: ALLE!

Und wenn dann der Kopf fällt, sag' ich: Hoppla!

Und das Schiff mit acht Segeln

Und mit fünfzig Kanonen

Wird entschwinden mit mir…

Мырзалар, бүгін менің көзілдірік жуып жатқанымды көріп тұрсыңдар.

Ал мен бәріне төсек саламын.

Ал сен маған бір тиын бер, мен саған рахметімді айтамын.

Ал олар менің шүберектерімді және мына жыртық қонақүйді көреді.

Ал олар сенің кіммен сөйлесіп тұрғаныңды білмейді.

Ал олар сенің кіммен жүргеніңді білмейді

әңгіме.

Бірақ бір күні кешке портта айғай-шу болады.

Біреуі: «Бұл не деген айқай?» деп сұрайды.

Ал сен менің көзілдірігіммен күлгенімді көресің.

Ал сіз айтасыз: ол неге күліп жатыр?

Және сегіз желкені бар кеме

Ал елу мылтықпен

Айлақта болады.

Ал олар барып көзілдірікті сүрт, балам дейді.

Олар маған тиынды береді

Ана жерде.

Ал тиын алып, төсек-орын тігіледі, жоқ

сол түнде көбірек ұйықта.

Ал олар менің кім екенімді әлі де білмейді.

Ал олар менің кім екенімді әлі де білмейді.

Бірақ бір күні кешке портта шу болып, адамдар: «Бұл қандай нәрсе?

Шулы ма?» Ал сіз мені терезенің артында тұрғанымды көресіз. Ал сіз: «Ол неге жаман күліп жатыр?» дейсіз.

Ал сегіз желкені мен елу мылтығы бар кеме оларға оқ жаудырады

Қала.

Мырзалар, күлкіңіз сонда тоқтайтын шығар

Өйткені қабырғалар құлап қалады

Ал қала жермен тегістеледі

Кез келген еркеліктен тек тозған қонақүй ғана құтылады

Біреу сұрайды: онда кім ерекше өмір сүреді?

Біреу сұрайды: онда кім ерекше өмір сүреді?

Сол түні қонақүйдің айналасында айқай-шу болады

Біреуі сұрайды: Қонақ үй неге бос қалды?

Ал мені таңертең есіктен шыққан кезде көреді

Олар: «Ол сонда тұрды ма?» дейді.

Ал сегіз желкені бар кеме

Ал елу мылтықпен

Діңгекке жалау қояды

Түске таман жүз адам жағаға шығады

Және көлеңкеге түседі

Және кез келген есіктен кез келген адамды ұстаңыз

Оны шынжырға байлап, менің алдыма әкел

Және сұраңыз: қайсысын өлтіруіміз керек?

Ал түсте портта тыныштық орнайды

Кім өлуі керек деп сұрасаң...

Сонда сіз менің: БАРЛЫҚ!

Ал басы түскенде: Ой-ой!

Ал сегіз желкені бар кеме

Ал елу мылтықпен

менімен бірге жоғалады...