Mein Zimmer bei Nacht - Hildegard Knef

Die Möbel sind immer die gleichen

Die Blumen seit langem verwelkt

Du siehst im Fenster

Reflektierte Gespenster:

Ein Telefon, das seit Tagen schweigt

Mein Gesicht, das sich erschrocken neigt

Reklameschild, das freudlos blinkt

Eine Hand, die aus dem Taxi winkt;

Der Parkplatz, der sich leert und füllt

Umarmung, die einer anderen gilt

Der Zug, der heulend im Bahnhof hält

Ein Hund, der heiser sein Nachtlied bellt

Ein Zimmer, mein Zimmer bei Nacht

Und Neonlicht, das flackernd erwacht

Die Frau, die kreischend vorm Haustor lacht

Die Bartür, die sich öffnet und schließt

Mit jedem Mal ihren Lärm vergießt;

Der Schlaf, der mich vergessen hat

Der zuckende Himmel der endlosen Stadt

Warten, das mir nichts gebracht

Verzweiflung, die mich leblos macht

Ein Zimmer, mein Zimmer bei Nacht

Жиһаз әрқашан бірдей

Гүлдер әлдеқашан қурап қалды

Сіз терезеде көресіз

Шағылысқан елестер:

Күндер бойы үнсіз тұрған телефон

Шоқаннан бетім еңкейіп кетті

Жарнамалық белгі қуанышсыз жыпылықтайды

Таксиден қол бұлғады;

Босатып, толтыратын тұрақ

басқаны құшақтау

Вокзалда айқайлаған пойыз

Түнгі әнін ақырып үрген ит

Бөлме, түнде менің бөлмем

Ал жыпылықтап оянатын неон шамы

Есіктің алдында айқайлап күлетін әйел

Ашылатын және жабылатын бар есік

Әр уақытта олардың шуын төгумен;

Мені ұмытқан ұйқы

Шексіз қаланың тербелген аспаны

Күту маған ештеңе әкелмеді

Мені жансыз ететін шарасыздық

Бөлме, түнде менің бөлмем