Liebespaar am Fenster - Hildegard Knef

Ich, der Mann, denke mir nichts.

Heut kann ich zu Hause bleiben,

Heute geh ich nicht ins Büro —

… an die Steuer muss ich noch schreiben…

Wie viel Uhr?

Ich weiß nicht genau.

Sie ist zu mir wie eine Frau,

Ich fühl mich ihr verbunden

Für Tage, Wochen, Monate

Und für Stunden ‑ für Stunden.

Ich, die Frau, bin gern bei ihm.

Von Heiraten wird nicht gesprochen.

Aber eines Tages will ich ihn mir

Ganz und gar unterjochen.

Die Dicke, daneben auf ihrem Balkon,

Gibt ihrem Kinde einen Bonbon

Und spielt mit ihren Hunden…

So soll mein Leben auch einmal sein —

Und nicht nur für Stunden — für Stunden.

Von Kopf bis Fuß umfließt uns ein Strom;

Noch sind wir ein Abenteuer.

Eines Tages trennen wir uns,

Eine andere kommt… ein neuer…

Oder wir bleiben für immer zusammen;

Dann erlöschen die großen Flammen,

Gewohnheit wird, was Liebe war.

Und nur in seltenen Sekunden

Blitzt Erinnerung auf an ein schönes Jahr,

Und an Stunden —

An glückliche Stunden.

Мен, адам, ештеңе ойламаймын.

Бүгін мен үйде отыра аламын

Мен бүгін кеңсеге бармаймын -

...Мен әлі де салыққа жазуым керек...

Сағат нешеде?

Нақты білмеймін.

Ол мен үшін әйел сияқты

Мен онымен байланысты сезінемін

Күндерге, апталарға, айларға

Ал сағаттарға - сағаттарға.

Мен, әйел, онымен бірге болғанды ​​ұнатамын.

Үйлену туралы сөз жоқ.

Бірақ бір күні мен оны қалаймын

Толық бағынышты.

Оның қасындағы семіз балконда

Баласына кәмпит береді

Иттерімен ойнайды...

Менің өмірім де бір күн болуы керек...

Және тек бірнеше сағатқа емес, бірнеше сағатқа.

Басымыздан аяғымызға дейін айналамыз ағып жатыр;

Біз әлі шытырман оқиғамыз.

Бір күні қоштасамыз

Тағы біреуі келеді... жаңасы...

Немесе біз мәңгі бірге боламыз;

Сонда үлкен жалын сөнеді

Махаббат қандай болса, әдет солай болады.

Және сирек секундтарда ғана

Керемет жылды еске түсіреді,

Ал сағаттарда -

Бақытты сағаттарға.