Der Mond hatte frei - Hildegard Knef

Die Party war zu groß, die Wohnung war zu klein

Ich ging im Redeschwall verloren

Du standst an der Tür und starrtest in dein Glas

Dein Lächeln war längst eingefroren

Und der Mond hatte frei

Kein Stern war dabei

Dein Blick war Lasso ohne Seil

Er sagte nicht mal «sie»

Und fragte auch nicht «wie»

Und wenig später

Zwei Whiskey später

Fuhren wir durch

Eins, zwei, drei, vier, fünf, sechs — rote Ampeln

Ich sah nicht mehr die Stadt

Die nichts von all dem hat

Was jedes Liebeslied besungen

Doch Rom war nie so schön

Denn ohne dich gesehen

Wär selbst der Markusplatz misslungen

Und der Mond hatte frei

Kein Stern war dabei

Dein Blick war Lasso ohne Seil

Ich weiß bis heut nicht wie

Und frage mich auch nie

Doch wenig später, ein bisschen später

Sahen wir ganz selig

Auf eins, zwei, drei, vier, fünf, sechs — liebe Kinder

Той тым үлкен, пәтер тым тар болды

Мен әңгіме толқынында адасып қалдым

Сен есік алдында тұрып, стақаныңа қарадың

Сіздің күлкіңіз ұзақ болды

Ал ай бос болды

Жұлдыз болмады

Сіздің көзқарасыңыз арқансыз лассо болды

Ол тіпті «ол» деп те айтпады.

Және «қалай» деп сұрамадым

Және сәл кейінірек

Кейінірек екі виски

көлікпен өттік

Бір, екі, үш, төрт, бес, алты — қызыл шамдар

Мен енді қаланы көре алмадым

Кімде ондайлар жоқ

Әрбір махаббат әні нені айтады

Бірақ Рим ешқашан соншалықты әдемі болған емес

Себебі сенсіз көрінді

Егер тіпті Әулие Марк алаңы сәтсіз болса

Ал ай бос болды

Жұлдыз болмады

Сіздің көзқарасыңыз арқансыз лассо болды

Осы күнге дейін қалай екенін білмеймін

Менен ешқашан сұрама

Бірақ сәл кейінірек, сәл кейінірек

Өте қуанышты көрдік

Бір, екі, үш, төрт, бес, алты — қымбатты балалар