Two Little Boys - Greg Brown

Two little boys, two little toys

Each was a wooden horse.

Gaily they played, each summer’s day

Soldier boys, of course.

One little chap, he had a mishap

And he broke off his horse’s head,

Wept for his toy, then cried with joy

When his young comrade said:

«Do you think, Jack, I’d leave you crying

When there’s room on my horse for two?

Climb up, Jack, we’ll soon be flying.

He can go just as fast with two.

When we grow, we'll both be soldiers

And our horses won’t be toys,

And it may be, Jack, that we’ll remember

When we were two little boys.»

The years quickly passed,

The war came at last'

And bravely the boys marched away.

Cannon roared loud, midst the mad crowd

Wounded and dying Jack lay.

When out rings a cry and a horse dashes by Out of the ranks of the blue.

Dashes away to where Jack lay

And a voice rang strong and true.

«Do you think Jack, I’d could leave you dying

When there’s room on my horse for two?

Climb up Jack, we’ll soon be flying

He can go just as fast with two.

Do you Jack, I’m all a tremble?

Perhaps it’s the battles noise-

Or maybe, Jack, that I remember

When we were two little boys.

Екі кішкентай ұл, екі кішкентай ойыншық

Әрқайсысы ағаш ат болды.

Олар әр жаздың күні көңілді ойнады

Әскери жігіттер, әрине.

Кішкентай адамда бір сәтсіздік болды

Ол атының басын сындырды,

Ойыншық үшін жылады, содан кейін қуаныштан жылады

Оның жас жолдасы: «Адамның қолынан келмей-ақ қой.

«Сен ойлайсың ба, Джек, мен сені жылап тастар едім

Менің атымда екіге бөлме болған кезде?

Жоғарыға көтеріл, Джек, біз жақында ұшамыз.

Ол екіден тез жүре алады.

Біз өскенде                                                                                                                                   Екеуміз        әскер  боламыз

Біздің аттар ойыншық болмайды,

Мүмкін, Джек, біз есте сақтайтын шығармыз

Біз екі кішкентай бала кезімізде».

Жылдар тез өтті,

Соғыс ақыры келді

Жігіттер батылдықпен кетіп қалды.

Зеңбірек есінен танып қалған топтың арасында қатты айқайлады

Жаралы және өліп жатқан Джек жатты.

Сыртқа шыққанда айқай                                                                                                                                                                                                                                                            көк қатарынан  айқай  шырылдап         ат  жүреді.

Джек жатқан жерге қарай жүгіреді

Дауыс қатты және шынайы естілді.

«Қалай ойлайсың, Джек, мен сені өлгенде қалдырар едім

Менің атымда екіге бөлме болған кезде?

Джекке көтеріліңіз, біз жақында ұшамыз

Ол екіден тез жүре алады.

Сен Джек, мен дірілдеймін бе?

Мүмкін бұл шайқас шуы -

Немесе, мүмкін, Джек, есімде

Біз екі кішкентай ұл болған кезде.