Ulisse - Enrico Ruggeri

Con il passato che ho

Dopo mille battaglie e pericoli

Di niente al mondo mi pento;

Nemmeno il vento è più curioso di me

Dove mi trovo non so

Ma rimane un istante da vivere

Per ricordare le porte

Di tante case dove aspettano me

Portami via;

Voglia di consumare.

Tienimi via

Chi non mi sa capire guardi la scia

Delle mie navi leggere

Fammi bere al giorno che verrà

E alle carezze passeggere

Magari un giorno verrò:

Rimanere da soli è difficile

Ma l’abitudine a correre è troppo forte;

È più veloce di me

E non si può combattere

Andiamo incontro all’avventura

Con le vele al vento;

Non è rimpianto né paura ciò che sento

Non c'è montagna né frontiera

Che potrà fermare

Chi corre incontro al mondo

E il mondo sa guardare

Sono già via;

Scrivo da questo mare.

Sono già via

Non si farà legare l’anima mia

Fatta di roccia più dura

Perché l’anima è un concetto senza età

Senza famiglia né bandiera

Faremo un salto dentro al buio;

Non avremo pace

Perché nel centro dell’ignoto c'è una luce

Se il cuore nasce marinaio

Non potrai averlo

Perché non basta un altro cuore per tenerlo

Portami via;

Voglia di consumare.

Lascia che sia

Chi non mi sa capire guardi la scia

Delle mie navi leggere

Fammi ancora bere al giorno che verrà

E alle carezze passeggere

Sono già via;

Scrivo da questo mare.

Sono già via

Non posso scegliere una vita non mia:

Sono di roccia più dura

Non gridare che non sento

Magari un giorno verrò:

Rimanere da soli è difficile

Ma l’abitudine a correre è troppo forte:

È come un fulmine

Portami via;

Voglia di consumare.

Lascia che sia

Chi non mi sa capire guardi la scia

Delle mie navi leggere

Fammi ancora bere al giorno che verrà

E alle carezze passeggere

Se torno vivo non so

Менде бар өткенмен

Мыңдаған шайқастар мен қауіптерден кейін

Мен дүниеде ештеңеге өкінбеймін;

Менен артық жел де қызық емес

Мен қайда екенімді білмеймін

Бірақ өмір сүруге бір сәт қалды

Есіктерді есте сақтау үшін

Мені күтетін көптеген үйлердің ішінде

Мені алып кетіңіз;

Тұтынғысы келеді.

Мені аулақ ұста

Мені түсіне алмасаң, соқпаққа қара

Менің жеңіл кемелерімнен

Келе жатқан күні ішуге рұқсат етіңіз

Ал өтіп бара жатқан еркелетулерге

Мүмкін бір күні келермін:

Жалғыз болу қиын

Бірақ жүгіру әдеті тым күшті;

Ол менен жылдамырақ

Ал сіз күресе алмайсыз

Шытырман оқиғаға барайық

Желге қарай желкендермен;

Менің сезетінім өкініш те, қорқыныш та емес

Тау да, шекара да жоқ

Қайсысы тоқтауы мүмкін

Дүниені қарсы алуға кім жүгіреді

Ал әлем қалай қарау керектігін біледі

мен қазірдің өзінде кеттім;

Мен осы теңізден жазамын.

Мен қазірдің өзінде кеттім

Менің жаным байланбайды

Қаттырақ тастан жасалған

Өйткені жан – ескірмейтін ұғым

Отбасысыз немесе тусыз

Біз қараңғыда секіреміз;

Бізде тыныштық болмайды

Өйткені белгісіздің ортасында жарық бар

Жүрек теңізші болып туылса

Сіз оны ала алмайсыз

Өйткені оны ұстауға басқа жүрек жеткіліксіз

Мені алып кетіңіз;

Тұтынғысы келеді.

Болсын

Мені түсіне алмасаң, соқпаққа қара

Менің жеңіл кемелерімнен

Келе жатқан күнге тағы да ішейін

Ал өтіп бара жатқан еркелетулерге

мен қазірдің өзінде кеттім;

Мен осы теңізден жазамын.

Мен қазірдің өзінде кеттім

Менікі емес өмірді таңдай алмаймын:

Олар қаттырақ тастан жасалған

Мен естімеймін деп айқайламаңдар

Мүмкін бір күні келермін:

Жалғыз болу қиын

Бірақ жүгіру әдеті тым күшті:

Бұл найзағай сияқты

Мені алып кетіңіз;

Тұтынғысы келеді.

Болсын

Мені түсіне алмасаң, соқпаққа қара

Менің жеңіл кемелерімнен

Келе жатқан күнге тағы да ішейін

Ал өтіп бара жатқан еркелетулерге

Тірі оралсам, білмеймін