Quindici righe - Enrico Ruggeri

Non tornerà, non tornerà

Non mi ha certo detto parole di speranza

Forse nemmeno si ricorderà

Di un cielo, di una coperta e una stanza

E quando le anime le lasci da sole

Si mettono a fare rumore

E la notte si allunga e non finisce mai

E di giorno vorresti dormire

E diventa il tuo letto una sala s’aspetto

Di un treno che non può arrivare

Nemmeno stasera ti chiama;

Per forza, lei non chiamerà più

Ma quando una donna non ti ama

Sta vendicando un’altra

Che non hai amato tu

Ол қайтып келмейді, қайтып келмейді

Ол, әрине, маған үміт артатын сөздер айтқан жоқ

Мүмкін ол тіпті есіне түсірмейтін шығар

Аспаннан, көрпеден және бөлмеден

Ал жандарды жалғыз қалдырған кезде

Олар шу шығара бастайды

Ал түн ұзарады және ешқашан бітпейді

Ал күндіз ұйықтағың келеді

Ал төсегіңіз күту бөлмесіне айналады

Келе алмайтын пойыз туралы

Тіпті бүгін түнде ол сені шақырмайды;

Әрине, ол енді телефон соқпайды

Бірақ әйел сені сүймейтін кезде

Ол басқа біреуден кек алады

Сіз өзіңізді жақсы көрмегеніңіз үшін