Marta che parla con Dio - Enrico Ruggeri

Lo sguardo fatto di poesia

E quella sua malinconia

E quella timidezza,

Dava una tenerezza strana.

Dietro alle tende c’era lei

Pi?

Consapevole che mai,

Che si stava innamorando

Senza sapere quando e come.

Mentre passava lo guardava

Con il cuore impazzito:

Se l’amore non?

Ricambiato

Diventa follia.

E per la strada lo cercava

Come fosse un bambino.

Se l’amore consuma vicino

?

Un amore che dura di meno,

Ma l’amore ha bisogno di spazio,

L’amore respira,

L’amore va via.

Girano I giorni e il calendario

Come dei grani di un rosario

Поэзиядан жасалған келбет

Және оның бұл меланхолиясы

Және бұл ұялшақтық,

Бұл біртүрлі нәзіктік берді.

Перделердің артында ол болды

Pi?

Білем ешқашан,

Оның ғашық болғаны

Қашан және қалай екенін білмей.

Ол өтіп бара жатып, оған қарады

Ессіз жүрекпен:

Егер махаббат болмаса?

Өзара

Бұл ақылсыздыққа айналады.

Ал оны көшеде іздеп жүрді

Ол бала сияқты.

Махаббат жақынды тұтынса

?

Аз уақытқа созылатын махаббат,

Бірақ махаббатқа кеңістік керек,

Махаббат дем алады,

Махаббат кетеді.

Күндер мен күнтізбе айналып өтеді

Розариннің моншақтары сияқты