La partecipazione - Enrico Ruggeri

Spero manchi una striscia di tempo

per tracciare bilanci.

Questa vita propone moltissimi agganci

e continua cos?,

accavallandoci i binari.

Ci trasporta cos?,

tra pochi attimi ordinari nell’imponderabile.

Non sarebbe nemmeno strano

dichiararsi contenti

col cervello che rotola in mezzo agli assenti.

Ma non basta cos?:

c'?

poco tempo e molta sete.

E non basta cos?

e questa quite dopo la tempesta

che non serve pi?.

Mai, non cambia mai

questa partecipazione

e ogni gesto ed ogni azione

hanno peso su di noi.

Non ci lascia mai il concetto del dettaglio:

ogni sguardo ed ogni sbaglio

fanno breccia su di noi.

E vorresi sorvolare, ma non puoi.

E l’umore che cambia altezza

come un otto volante,

e fatica a discernere quando?

importante.

E si parte da qui,

alla ricerca dell’ignoto.

E si fugge da qui

cercando un campo con un moto che perpetuo non sar?.

Mai, non cambia mai questa partecipazione

Уақыт сызығы бар деп үміттенемін

бюджеттерді құрастыру.

Бұл өмір көптеген байланыстарды ұсынады

және осылай жалғасады,

жолдарды кесіп өту.

Бізді осылай алып жүреді,

кәдімгі бірнеше сәттерде.

Бұл тіпті біртүрлі болмас еді

өзін бақытты деп жариялау

миы жоқтардың арасында домалап отырады.

Бірақ бұл жеткіліксіз:

с '?

аз уақыт және көп шөлдеу.

Ал бұл жеткіліксіз бе?

және бұл дауылдан кейін

бұл енді қажет емес.

Ешқашан, ешқашан өзгермейді

бұл қатысу

және әрбір қимыл мен әрекет

олар бізге салмақ салады.

Ол бізге деталь ұғымын ешқашан қалдырмайды:

әрбір көзқарас және әрбір қате

олар бізді жарып өтеді.

Ал сіз ұшып кеткіңіз келеді, бірақ мүмкін емес.

Биікті өзгертетін көңіл-күй

сегіз доңғалақты көлік сияқты,

және қашан анықтау қиын?

маңызды.

Және осы жерден басталады,

белгісізді іздеуде.

Ал біз бұл жерден қашамыз

болмайтын мәңгі қозғалысы бар өрісті іздеу.

Бұл қатысуды ешқашан, ешқашан өзгертпеңіз