Il funambolo - Enrico Ruggeri

Questo tempo libera la poesia.

Passa un’ora e non pi№ la mia

ma rimane l¬, immobile

quella corda tesa tra la realt

e la pi№ strana fantasia

come i minuti e le perplessit

tra le stesse quotidianit

ma sarІ l¬, libero

pi№ vicino al cielo volerІ

non precipiterІ tra l’azzurro e la citt

la citt vola via

vola sopra a quell’idea

di equilibrio e simmetria

dove il tempo svanir

c' il funambolo che sa

passa il tempo e il tempo dimmi che cos'

se il presente tiene dentro s

ogni passato prossimo

come se non fossimo gi qui

ancora immobili, cos¬

con quei ricordi indistruttibili

quei sentimenti indivisibili

saremo l¬,

fragili e nasconderemo le armonie

di certe poesie

tra l’azzurro e le citt

la citt vola via

vola sopra a quell’idea

di equilibrio e simmetria

dove il tempo svanir

c' il funambolo che sa

questo tempo immobile che limita

sbriciola il futuro che verr

ma abbiamo gi un’anima

che conduce verso l’allegria

o la malinconia

come se spingessimo altalene

in preda alla follia

tra l’azzurro e un’idea quell’idea vola via vola sulle citt

tra equilibrio e simmetria

quando il tempo fuggir

il funambolo sapr

il funambolo sapr.

(Grazie a emilio per questo testo)

Бұл жолы поэзияны босатады.

Бір сағат өтеді, енді менікі емес

бірақ ол сол жерде, қозғалыссыз қалады

шындық арасындағы сол жіп

және ең оғаш қиял

минуттар мен түсініксіз жағдайлар сияқты

бірдей күнделікті арасында

бірақ ол сонда болады, тегін

мен қалағанша аспанға жақынмын

Көк пен қаланың арасына түспеймін

қала ұшып кетеді

бұл идеяның үстінен ұшады

тепе-теңдік пен симметрия

уақыт қайда кетеді

Арқан серуенші бар, кім біледі

уақыт өтеді, уақыт маған нені айтады

егер қазіргі s шегінде болса

әрбір тамаша өткен шақ

біз бұл жерде болмаған сияқты

әлі қозғалыссыз, осылай

сол өшпес естеліктермен

сол бөлінбейтін сезімдер

біз сонда боламыз,

нәзік және біз гармонияларды жасырамыз

белгілі бір өлеңдер

көк пен қалалардың арасында

қала ұшып кетеді

бұл идеяның үстінен ұшады

тепе-теңдік пен симметрия

уақыт қайда кетеді

Арқан серуенші бар, кім біледі

бұл әлі де шектейтін уақыт

келер болашақты бұзады

бірақ бізде жан бар

бұл бақытқа жетелейді

немесе меланхолия

әткеншектерді итеріп тұрғандай

ақылсыздықтың құрсауында

көк түс пен идея ұшып кетеді деген идеяның арасында қалалар үстінде ұшады

тепе-теңдік пен симметрия арасындағы

уақыт қашан қашады

арқанмен жүретін адам біледі

арқанмен жүретін адам біледі.

(Осы мәтін үшін Эмилиоға рахмет)