Aux Talons De Ses Souliers - Enrico Macias, Riff Cohen

Les rues les jours de marché

Piquantes et bariolées

Parfumées d’orange et de piments

Un régiment d’oliviers

Bordé de citronniers

Avec une maison devant

Mes premiers joies du coeur

Devant un champs de fleur

Sont marquées de rose et d’amitié

Quand j'évoque ces instants

Je sens que mon accent

Revient comme il était avant

On emporte un peu sa ville

Aux talons de ses souliers

Quand pour vivre plus tranquille

On doit tout abandonner

Les arcades tamisées

Où les petits cafés

Semblent s’allonger sur les trottoirs

La vieille maison de pierre,

Le coin de cimetière

Où dort notre page d’histoire

Les couleurs de la montagne

Sous le ciel qui s’enflamme

Par le feu tout proche du désert

C’est autant de souvenirs

Qu’on ne peut pas détruire

Pourtant ils nous ont fait souffrir

On emporte un peu sa ville

Aux talons de ses souliers

Quand pour vivre plus tranquille

On doit tout abandonner

Que l’on vive n’importe où

L’accent nous suit partout

Comme une ombre doublée d’un miroir

On le porte comme un drapeau

Planté sur chaque mot

Depuis qu’on a pris le départ

On emporte un peu sa ville

Aux talons de ses souliers

Quand pour vivre plus tranquille

On doit tout abandonner

On emporte un peu sa ville

Aux talons de ses souliers

Et pour vivre plus tranquille

On doit tout recommencer

Базар күндері көшелер

Дәмді және түрлі-түсті

Апельсин және чили хош иісі бар

Зәйтүн ағаштарының полкі

Лимон ағаштарымен көмкерілген

Алдында үй бар

Менің алғашқы жүрек қуаныштарым

Гүл алаңының алдында

Раушан гүлмен және достықпен белгіленген

Осы сәттер есіме түскенде

Мен өз акцентімді сезінемін

Бұрынғыдай қайтады

Біз қаламызды аздап аламыз

Аяқ киімнің етегінде

Қашан бейбіт өмір сүру керек

Біз мұның бәрін жіберуіміз керек

Бағындырылған аркадалар

Кішкентай кафелер қайда

Тротуарларда жатқан сияқты

Ескі тас үй,

Зират бұрышы

Тарих бетіміз жатқан жер

Таудың түстері

Жалындаған аспан астында

Шөлдің жанындағы оттың жанында

Бұл көп естеліктер

Бұны жою мүмкін емес

Сонда да олар бізді азапқа салды

Біз қаламызды аздап аламыз

Аяқ киімнің етегінде

Қашан бейбіт өмір сүру керек

Біз мұның бәрін жіберуіміз керек

Біз кез келген жерде тұрамыз

Акцент бізді барлық жерде ұстайды

Айнамен қапталған көлеңке сияқты

Біз оны ту сияқты алып жүреміз

Әрбір сөзге отырғызылған

Біз бастағаннан бері

Біз қаламызды аздап аламыз

Аяқ киімнің етегінде

Қашан бейбіт өмір сүру керек

Біз мұның бәрін жіберуіміз керек

Біз қаламызды аздап аламыз

Аяқ киімнің етегінде

Және бейбіт өмір сүру үшін

Біз бәрін басынан бастауымыз керек