Im Flatternden Schleier Der Vergänglichkeit - Dornenreich

Vergänglichkeit, man wird ihrer gewahr, meist zu spät

Wandle Stunde um Stunde im Taumel namens Leben

Eingewebt zwischen Gegenwart und Zukunft

Marsch

Nicht Erinnerung

Worte

Nicht Gedanken

Wisse nur den Teller genannt Morgendämmerung

Wie den Rand erkannt als Sonnenuntergang

Grenzenlos allein die Grenzen

Los akzeptiert, ersehnt umschlungen

Bestatten-Gestatten

Vernehmbar ist es, weit geflossen, Vergänglichkeit hat mannig Sprossen

Wo diese sind denkt der Mensch an Ziel, er will alles und davon viel

In jungen Jahren lässt er Sprosse um Sprosse hinter sich

Noch ist ihm die Zeit nicht hinderlich.

Doch die Zeit ist ewig-

Rhythmisch-rein

Der Mensch hingegen weichend klein.

Die Jugend schwindet, die Sprossen

Bleiben

Und die Zeit beschließt den Reigen

Keine Sprosse wird mehr erklommen

Die Zeit hat dem Mensch die Kraft genommen

Laufend lässt sie Erinnerungen verblassen

In die Obhut des Todes bist Du nun entlassen

Өтпелілік, ол туралы адам біледі, әдетте тым кеш

Өмірдің құтыруында сағат сайын серуендеу

Қазіргі және болашақ арасында өрілген

марш

Жад емес

сөздер

Ойлар емес

Таң атты табақты ғана біл

Күн батуы деп танылған жиегі сияқты

Шексіз тек шектеулер

Лос қабылдады, құшақтады

Жерлеуге рұқсат

Есті, алысқа ағып кетті, өткінші өркені көп

Бұл жерде адамдар мақсатты ойлайды, олар бәрін және көп нәрсені қалайды

Жас кезінде бір саты артта қалады

Оған уақыт әлі кедергі емес.

Бірақ уақыт мәңгілік

Ритмикалық таза

Адамдар, керісінше, өте кішкентай.

Жастық өшеді, өскін

Қалыңыз

Ал раундты уақыт аяқтайды

Енді баспалдақ көтерілмейді

Уақыт адамның күшін тартып алды

Ол естеліктерді өшіреді

Енді сіз өлім жазасына кесілдіңіз