Ich Bin Aus Mir - Dornenreich

Was zieht her von welker Nacht?

meist liegt’s in meiner Sinne Macht …

Schimmer und Schatten scharen sich,

Stimmen um Stimmen dr¤ngen sich,

Dјfte und Grјfte heben sich,

S¤fte und Gifte tauchen sich,

Dorn und Feder tauschen sich …

Aus meiner Sinne wildem Weben

zu einem Alleinigen — meinem Erleben.

Und ist dies auch meine einz’ge Wјrde,

es bleibt zugleich meine letzte Bјrde,

denn wenn mein Sturzesschrei

in mir — verhallt,

war alle mein «Ich"vergeb'ner Halt.

Was zieht weiter her von welken N¤chten?

es quoll zuvor aus meines Geistes Sch¤chten:

Mir wallt die Nacht als Schutz herab

vor Tages grobem Blenden,

das weiter in die Irre zerrt,

mein Selbstsein zu beenden,

meine Haut in alle Welten spannt,

mich dienlich zu verschwenden.

Die Nacht, sie reicht mir meine Hand,

zu fјhlen wie ich bin und wer,

der lange dort so seltsam stand

und der erst hier sich selbst erkannt.

Aus meiner Gedanken eig’nem Streben

flackert ein alleiniges — mein — Erleben.

Und ist dies auch meine einz’ge Wјrde,

es bleibt zugleich meine letzte Bјrde,

denn wenn mein Sturzesschrei

in mir — verhallt,

war all mein «Ich"vergeb'ner Halt.

Ich fehle mir an Dir,

Bin einsam — bin aus mir

… und bleibe ich?

Қараңғы түннен не шығады?

Көбінесе бұл менің күш-қуат сезімімде...

жылтыр мен көлеңке жиналады,

Дауыстардан кейінгі дауыстар,

Иіс пен қабір көтеріледі,

Шырындар мен улар суға түседі,

Тікенек пен қауырсын алмасу ...

Менің сезімімнен жабайы тоқу

бір ғана нәрсе - менің тәжірибем.

Бұл менің жалғыз абыройым болса,

сонымен бірге ол менің соңғы жүкім болып қалады,

Менің құлағым жылағанда

менде - өледі,

Менің «менім» босқа бос қалды.

Қараңғы түндерден кейін не болады?

Ол менің ойымнан бұрыннан шықты:

Түн қорғаныс үшін түседі

күннің өрескел соқырлығынан бұрын,

адастыруды жалғастыруда,

менің өзімшілдігімді тоқтату үшін

менің терім барлық әлемдерге созылады,

өзімді пайдалы ысырап ету.

Түнде ол маған қолымды береді

өзімді және кім екенімді сезіну үшін,

ол жерде ұзақ уақыт бойы біртүрлі тұрды

және бұл жерде өзін ғана таныған.

Менің өз ойымнан

жалғыз — менің — тәжірибем жыпылықтайды.

Бұл менің жалғыз абыройым болса,

сонымен бірге ол менің соңғы жүкім болып қалады,

Менің құлағым жылағанда

менде - өледі,

Менің «менім» босқа бос қалды.

Мен сені сағындым

Мен жалғызбын - меннен айырылдым

... ал мен қаламын ба?