Звезда - Дельфин

У края дня ночь упивалась тишиной,

Птиц хороня за серебристою листвой.

Немая топь бессмертия солнечных ветров

Спускалась вновь росой на лепестки цветов.

Искра света,

Фейерверк

Вспыхнул где-то

И померк.

Сгорел ярким огнём дотла,

Успел кто-то сказать: «Звезда».

Он был один, устало ждал её шагов.

И бездна льдин его расширенных зрачков

Смотрела вверх в лицо сверкающей луне.

Он слышал смех и умирал на самом дне.

Она давно спала, в ней теплился рассвет.

И таяла луна, и бледный дымный след.

Искра света,

Фейерверк

Вспыхнул где-то

И померк.

Сгорел ярким огнём дотла,

Успел кто-то сказать: «Звезда».

Күннің шетінде түн тыныштыққа бөленді,

Күміс жапырақтың артына құстарды көму.

Күн желдерінің өлместігінің үнсіз батпағы

Ол қайтадан гүл жапырақтарына шық болып түсті.

жарық ұшқыны

Отшашу

бір жерде жанып кетті

Және сөніп қалды.

Жарқын отпен жерге жанып,

Біреу: «Жұлдыз» деп айтып үлгерді.

Ол жалғыз, оның қадамын шаршап күтіп отырды.

Ал оның кеңейген қарашықтарының мұз қатпарларының тұңғиығы

Жарқыраған айдың бетіне қарады.

Күлкіні естіп, түбінде өлді.

Ол көптен бері ұйықтап жатқан еді, оның ішінде таң атып тұрды.

Ал ай еріп, ақшыл түтін соқпақ.

жарық ұшқыны

Отшашу

бір жерде жанып кетті

Және сөніп қалды.

Жарқын отпен жерге жанып,

Біреу: «Жұлдыз» деп айтып үлгерді.