Серебро - Дельфин

Мы с тобою две капли разные одной воды – слёзы облака.

Разобьёмся об землю стразами, разлетимся вокруг да около.

Бесконечное вниз стремление, награждённое солнца взглядом,

Принесёт траве упоение.

Нас с тобою положат рядом.

Может быть попадём на лица – по щекам разотрут руками.

Нас не станет с тобой, сестрица, сохнет кожа воды следами.

Или может быть в стёкла оконные сердцем осени постучимся.

Разбудить нам печали сонные тихим стоном души случится.

И нас с тобой не отыскать, все, что мы есть, - вода.

Лишь остается ждать серебро дождя.

Нам с тобою земли не коснуться – мы исчезнем в горящем пламени,

Чтобы ещё один раз завернуться в нежный шёлк тёмно-синего знамени,

Чтобы ещё раз подняться, и чтобы опять пролиться.

Только бы не остаться вечности льдом искриться.

И нас с тобой не отыскать, все, что мы есть, - вода.

Лишь остается ждать серебро дождя.

И нас с тобой не отыскать, все, что мы есть, - вода.

Лишь остается ждать...

Сен екеуміз бір судың екі түрлі тамшысымыз – бұлттың көз жасымыз.

Ринстондармен жерге сынайық, айналаға және айналаға шашыраңдар.

Күннің көзқарасымен марапатталған шексіз төмен ұмтылыс,

Шөптің мастығын әкеліңіз.

Бізді сіздің қасыңызға орналастырамыз.

Мүмкін, біз беттерге түсеміз - олар қолдарын щекке ысқылайды.

Біз сізбен бірге болмаймыз апа, судың терісі ізімен кебеді.

Немесе біз күздің жүрегімен терезе шыныларын қағатын шығармыз.

Бізді ояту үшін жанның тыныш мұңы болады.

Ал сен екеумізді таба алмаймыз, бар болғаны су.

Жаңбырдың күмісін күту ғана қалды.

Сіз бен біз жерге тимейміз - біз жанып тұрған жалынмен жоғаламыз,

Қара көк тудың нәзік жібекіне тағы бір рет орау үшін,

Қайта көтерілу үшін және қайтадан төгілу үшін.

Мәңгілік жарқыраған мұз болып қалмаса.

Ал сен екеумізді таба алмаймыз, бар болғаны су.

Жаңбырдың күмісін күту ғана қалды.

Ал сен екеумізді таба алмаймыз, бар болғаны су.

Күту ғана қалды...