Облака - Дельфин

Они плывут издалека, несмело

Покачиваясь на ветрах полынных

И то, что справа, - это я

И каравелла моя меняет формы очертаний дымных

И нам веками некуда спешить

Наш путь обременен безвольностью свободы

Мы может только плыть, и плыть, и плыть

Кружась вокруг земли бессмертным хороводом

Мы провожаем дни, облив одежды кровью

Багряной свастики небес

Встречая их, прижавшись к изголовью

На нитки распуская золотой парчи обрез

Мы – души тех, кого хоронят рядом

От безнадежно мертвых в сорока шагах

Насквозь пронизанные манной звездопадов

Мы отражаемся в бесчисленных глазах

Мы живые, легкие, нежные

Плещемся в патоке ослепительно – бирюзовой

Пропадаем в края безбрежные

Становимся чем-то новым

И тянутся усталой вереницей

Меняя неба нескончаемый узор

Огромные беспомощные птицы

Дорогу к дому ищут до сих пор

Олар алыстан, қорқақ жүзеді

Шыңғыл желдерде тербеледі

Ал оң жақтағы мен

Ал менің каравел түтіннің контурларының пішінін өзгертеді

Ал ғасырлар бойы асығар жеріміз жоқ

Біздің жолымыз бостандықтың еріксіздігімен ауырады

Біз тек жүзіп, жүзіп, жүзе аламыз

Өлмейтін дөңгелек биде жерді айналып

Қанға малынған күндеріміз өтіп жатыр

Аспанның қызыл свастикасы

Олармен кездесіп, басына жабысып

Жіптерде, алтын түсті брокада кесілген ерітеді

Біз сол маңда жерленгендердің рухымыз

Үмітсіз өлген қырық қадамнан

Жұлдыздардың маннасы арқылы

Біз сансыз көзге шағылысамыз

Біз тірі, жеңіл, нәзікпіз

Біз сірнеге шашыратамыз, көздің жауын алатын көгілдір

Біз шексіз өлкелерде жоғалып кетеміз

Жаңа нәрсе бол

Және шаршаған жіпте созыңыз

Аспанды өзгерту шексіз үлгі

Үлкен дәрменсіз құстар

Үйге барар жолды әлі іздейді