Слышишь - Дельфин

В твоих руках лежит моё письмо

И это значит, что меня нет рядом.

Что я сейчас безумно далеко

И мой корабль разбит метеоритов градом.

Надеюсь, мне удастся дотянуть

До маленькой сверкающей планеты.

Приборы говорят что, там в озёрах ртуть

И светит солнце голубого цвета.

Скорей всего, что этот странный мир,

Станет последним из моих воспоминаний.

Сквозь ткани времени с узором чёрных дыр

К тебе летят слова мои прощаний.

Прости меня за то, что я был глуп

И променял любовь на мелочность открытий.

За то, что нежность алую, чуть влажных губ

Унёс с собой за горизонт событий.

Как странно быть живым в чернеющем нигде,

Среди не спящих глаз звёзд, необыкновенно юных.

Пересекая вечность думать о тебе

Песка галактик огибая дюны.

Как жаль, что рай разбит на облаках Земли

И Бог не покидает собственного дома.

Душа моя останется вдали

И будет без конца твоей душой искома.

А может я внутри твоей души?

И потому мой путь так бесконечно долог.

В прекрасном веществе сверкающей тиши,

Летящий сквозь безвременье осколок.

Прости, корабль меняет курс.

Мы входим в плотную густую атмосферу.

Я так тебя люблю, я больше не боюсь

И не надеюсь и не обретаю веру.

Мне не хватило слёз тебя забыть.

О, если бы ты знал, как я старалась.

Как сердца своего я распускала нить,

Как приручала бешеную старость.

Нет, ты не знаешь, что такое ждать

И быть к земле дождя летящей влагой.

В желании перестать существовать.

И быть наполненной предсмертною отвагой.

Забытой вишни белые цветы,

На тонкой проволоке чёрных веток.

Я чувствую исчезновение красоты,

В буквальном смысле, отмирания клеток.

Я чувствую, что я всегда одна

И даже, если есть со мною кто-то рядом.

Мне кажется, что с неба перевёрнутого дна

Ты смотришь на меня, всех звёзд холодным взглядом.

Фарфоровые бьются дни

В руках без помощи усталых.

Жизнь, проведённая в тени

Цветов, печали тёмно-алых.

Жизнь, как обязанность вдыхать

Тобой покинутой планеты атмосферу.

Прости меня, я так устала ждать,

Я больше не хочу, я потеряла веру.

Сенің қолыңда менің хатым

Бұл менің қасымда жоқ екенімді білдіреді.

Мен қазір ессіз алыстамын

Ал менің кемемді метеорит сындырды.

Мен өте аламын деп үміттенемін

Кішкентай жарқыраған планетаға.

Құрылғылар көлдерде сынап барын айтады

Ал көк күн жарқырайды.

Сірә, бұл оғаш дүние,

Менің соңғы естеліктерім болады.

Қара тесіктердің үлгісімен уақыт матасы арқылы

Менің қоштасу сөздерім саған ұшады.

Мені ақымақ болғаным үшін кешір

Және ол махаббатты ашулардың ұсақтығына айырбастады.

Қып-қызыл нәзіктік үшін, аздап дымқыл еріндер

Ол оны оқиға көкжиегінен тыс өзімен бірге алып кетті.

Еш жерде қараңғылықта тірі болу қандай қызық,

Жұлдыздар көзінің арасында, әдеттен тыс жас.

Сен туралы ойлаумен мәңгілікке өту

Құмды галактикалар төбелерді айналып өтеді.

Жердің бұлттарында жұмақ бұзылғаны қандай өкінішті

Ал Құдай өз үйінен шықпайды.

Менің жаным алыс болады

Және оны сіздің жаныңыз шексіз іздейді.

Әлде мен сенің жаныңның ішінде шығармын?

Сондықтан менің жолым шексіз ұзақ.

Жарқыраған үнсіздіктің әдемі затында,

Уақытсыздық арқылы ұшып бара жатқан үзінді.

Кешіріңіз, кеме бағытын өзгертіп жатыр.

Біз тығыз, қалың атмосфераға кіреміз.

Мен сені қатты жақсы көремін, мен енді қорықпаймын

Ал мен үміттенбеймін және сенімге ие болмаймын.

Сені ұмыту үшін көз жасым жетпеді.

О, менің қанша тырысқанымды білсең ғой.

Жүрегімнің жібін тартқанда,

Қаншама ессіз кәрілік.

Жоқ, сіз күтудің қандай екенін білмейсіз

Ал жаңбырдың жеріне ылғал ұшады.

Өмір сүруді тоқтату ниетінде.

Және өлетін батылдыққа толы болыңыз.

Ұмытылған ақ шие гүлдері,

Қара бұтақтардың жұқа сымында.

Мен сұлулықтың жоғалып бара жатқанын сезінемін

Сөзбе-сөз, жасуша өлімі.

Мен өзімді әрқашан жалғыз жүргендей сезінемін

Тіпті қасымда біреу болса да.

Маған төңкерілген түбі аспаннан түскендей

Маған қарайсың, барлық жұлдыздар, суық көзқараспен.

Фарфор соғу күндері

Шаршағанның көмегінсіз қолында.

Көлеңкеде өткен өмір

Гүлдер, мұң қара қызыл.

Өмір тыныс алу міндеті сияқты

Сіздің тасталған планетаңыздың атмосферасы.

Кешіріңіз, күтуден шаршадым

Мен енді қаламаймын, сенімім жоғалды.