Листья - Дельфин

Открой глаза, не расплескав последних снов, — они мои.

В них бирюза, дыханье моря, крик китов и корабли.

Я здесь живу, на берегу бескрайних слёз, в тени ресниц.

Я жду с печальным ядом лунных ос, туманных птиц.

Пришла беда.

На алом льду глухих штормов стальной гарпун.

Кипит вода, аккордом крови рвут китов канаты струн.

Весь чёртов мир — протяжный, страшный вой;

дрожание век.

Дурной клавир, гудит сквозь бурю китобой и пены снег.

Открой глаза.

Всё та же трещина небес в стекле окна.

Прошла гроза.

Мой сон стремительно исчез.

Твоих волос копна.

Где я теперь?

С какой я стороны листа упавшего в траву.

Поверь, — я сон тобой убитого кита;

сон наяву.

Соңғы армандарды төкпей көзіңді аш – олар менікі.

Олардың құрамында бірюза, теңіз тынысы, киттердің және кемелердің айқайы бар.

Мен осында, бітпейтін жастың жағасында, кірпік көлеңкесінде тұрамын.

Күтемін мен айдың мұңды уымен, тұман құстармен.

Қиындық келді.

Күңгірт дауылдың қызыл мұзында болат гарпун.

Су қайнап жатыр, жіптердің арқандары қанды аккордпен киттерді жұлып жатыр.

Бүкіл қарғыс әлемі ұзақ, қорқынышты айқай;

қабақтың қалтырауы.

Жаман клавиер, кит аулаушы дауыл мен қар көбікінен ызылдайды.

Көзіңді аш.

Терезенің әйнегіндегі баяғы аспанның жарылуы.

Дауыл өтті.

Менің арманым тез жоғалып кетті.

Сіздің шашыңыз.

Мен қазір қайдамын?

Мен шөпке түскен жапырақтың қай жағындамын.

Маған сеніңіз, мен сіз өлтірген киттің арманымын;

шындықтағы арман.