Дальше - Дельфин

Я на шоссе, ведущем из города в тишину дома.

Думаю обо всём кроме убегающей от меня дороги.

Закат на безупречной поверхности хрома.

Стремительно-глянцевые лани и носороги.

Время и расстояние, становятся одним и тем же.

Оба не замечают друг друга.

Длина тонкой стрелки ложится небрежно,

В правый угол священного полукруга.

Находясь на одном месте, жду пока земля,

Прокрутится под колёсами машины.

Что бы доставить, не расплескав меня,

К подножию сумерек ночи растущей вершины.

На заднем сидении тяжело дышит тень,

Никогда не покидая убежище своего угла.

Она жмёт на счётчик, когда заканчивается день

И с этим щелчком из земли вырастает тьма.

Спасая других от того, кто я.

Запираю на скрежет замков бумажные двери,

Острые вытираю от крови ножей края,

Становлюсь тем во, что верю.

В доме светло, душа привыкает к свету любимых глаз.

Смываю с лица озлобленности гримасу.

Искрой взорванный, цветком распускается газ,

Воды согревая прозрачную массу.

Жизнь приобретает приятный оттенок смысла,

В нежности простых слов, в тишине молчаний.

Обглоданная звёздами, половина луны повисла.

Перед окном, за ветки зацепилась случайно.

Ужинаем, съедаем остаток дня.

Попутно рассуждая о возможности существования Бога.

А там, в ночи томясь в ожидании меня,

Вооружённое будущее, топчется у порога.

Во сне я плачу,

Это может видеть только моя мама.

Она теперь там где всё иначе.

Она теперь не весит ни грамма.

Тихо…

Мен қаладан үй тыныштығына апаратын тас жолда келе жатырмын.

Менен қашқан жолдан басқаның бәрін ойлаймын.

Мінсіз хром бетінде күн батуы.

Жылдам жылтыр бұғы мен мүйізтұмсық.

Уақыт пен қашықтық бір-біріне айналады.

Екеуі бір-бірін байқамайды.

Жіңішке жебенің ұзындығы абайсызда түседі,

Қасиетті жарты шеңбердің оң жақ бұрышына.

Бір жерде болып, мен жерге дейін күтемін,

Көліктің доңғалақтарының астына айналдырыңыз.

Мені төкпей жеткізу үшін,

Өсіп келе жатқан шыңның түннің ымыртының етегіне.

Көлеңке артқы орындықта қатты дем алады,

Ешқашан өз бұрышыңыздың баспанасынан шықпаңыз.

Ол күн біткен кезде есептегішті басады

Сол шерткенмен жерден қараңғылық өседі.

Басқаларды мен кімнен құтқарамын.

Мен қағаз есіктерді құлыптың сылдырымен құлыптаймын,

Мен пышақ қанынан өткір жиектерді сүртемін,

Мен сенетін нәрсеге айналамын.

Үйге нұр, Сүйген көздің нұрына жан үйренеді.

Мен бетімдегі тыртықты жуамын.

Жарылған ұшқын, газ гүлдей гүлдейді,

Су мөлдір массаны жылытады.

Өмір жағымды мағыналы реңкке ие болады

Қарапайым сөздің нәзіктігінде, үнсіздік үнсіздігінде.

Жұлдыздар кеміріп, Айдың жартысы ілінді.

Терезенің алдында, кездейсоқ бұтақтарға ұсталды.

Кешкі ас, күннің қалған бөлігін ішіңіз.

Жол бойында Құдайдың бар болуы мүмкіндігі туралы дауласу.

Сол жерде түнде мені күтуде,

Қарулы болашақ, босағаны таптап.

Ұйқыда мен жылаймын

Оны тек анам ғана көреді.

Ол қазір бәрі басқаша.

Оның қазір бір грамм да салмағы жоқ.

Тыныш…