744 - Дельфин

Небо кричит голосами мальчишек,

На выжженном поле танцует война.

Повсюду трупы героев из книжек,

Ещё не дочитанных до конца.

Будто на заднем играли дворе.

Все перепачкались черной смородиной.

Государство, приказывающее умирать детворе,

Всегда назовёт себя родиной.

Сквозь пальцы тянется к солнцу трава,

Ветер уносит снежинки будущих одуванчиков.

Живые, в грязных рубахах, закатав рукава,

Мертвых в домах забирают мальчиков.

И что, теперь я должен испытывать гордость?

За то, что я отец мертвого, сука, героя?

Но только вот имени гранитная в золоте твёрдость,

Не сердце живое.

Ветер срывает с меня одежду.

-

Я теперь легче цветочной пыльцы.

Летящий сквозь время в райском безбрежье

Спрятанном в сердце последней весны.

Нет, я не против бессмысленности войны,

Режьте друг друга ломтями мяса, Бога ради -

До костей сверкающей белизны,

До черепов ослепительной глади.

А я, и так ранен смертельно,

Но ещё не в каждое вошёл теплоё море.

А вы воюете, воюте только где-то далеко и отдельно,

Сражайтесь отчаянно за свое горе.

Ветер срывает с меня одежду -

Я теперь легче цветочной пыльцы

Летящий сквозь время в райском безбрежье

Спрятанном в сердце последней весны.

Аспан ұлдардың дауысымен айқайлайды,

Өртенген далада соғыс билеп жатыр.

Әр жерде кітаптардағы батырлардың мәйіттері,

Әлі соңына дейін оқылған жоқ.

Олар аулада ойнап жүргендей.

Барлығы қарақатқа оранған.

Балаларды өлімге бұйыратын мемлекет,

Ол әрқашан өзін үй деп атайды.

Шөп саусақтардың арасынан күнге қарай созылады,

Жел болашақ одуванчиктердің снежинкаларын алып кетеді.

Тірі, лас жейделерде, жеңдерін қайырып,

Үйлердегі өлгендерді ұлдар алып кетеді.

Ал енді мен мақтануым керек пе?

Мен өлі, қаншық, батырдың әкесі болғандықтан ба?

Бірақ қазір ғана аты алтын қаттылығындағы гранит,

Тірі жүрек емес.

Жел киімдерімді жұлып алады.

-

Мен қазір тозаңнан жеңілмін.

Жұмақта уақыт арқылы ұшу

Өткен көктемнің жүрегінде жасырылған.

Жоқ, мен соғыстың мағынасыздығына қарсы емеспін,

Құдай разылығы үшін бір-біріңізді ет кесектерімен кесіңіз -

Жарқыраған ақ сүйектерге,

Жарқыраған бетінің бас сүйектеріне.

Мен, сондай-ақ өлімші жараландым,

Бірақ бәрі бірдей жылы теңізге кірген жоқ.

Ал сіз алыс жерде және бөлек соғысып жатырсыз,

Қайғың үшін жан аямай күрес.

Жел менің киімімді жұлып алады -

Мен қазір тозаңнан жеңілмін

Жұмақта уақыт арқылы ұшу

Өткен көктемнің жүрегінде жасырылған.