26.10.02 - Дельфин

Не убежать, не спрятаться нитками в кровавых швах,

Будут искать, делая дыры в головах.

Новые платья режут на спинах испорченных тел,

Сестры и братья.

Ведь этого ты и хотел!

Ее больше нет!

И тот, кто любил, упал.

Пулей в хребет на вылет врага разорвал.

И вскрытое сердце прижалось щенком к опустевшей земле,

Стучась в ее дверцу теплым еще желе.

Припев:

Заплетая в косы кружева,

Бесконечно красною рекой.

Вырывалась брызгами душа,

Разрываясь криком над тобой.

Правда глупа, застыла камнями в скорбь имен,

Брызжет слюна на пахнущий раем шорох знамен.

Выстрел — осиное жало преодолел последний предел.

Тебе этого мало?

Это все, что ты хотел?

Заплетая в косы кружева,

Бесконечно красною рекой.

Вырывалась брызгами душа,

Разрываясь криком над тобой.

Қашпаңыз, қанды тігістердегі жіптермен жасырмаңыз,

Олар бастарына тесіктер жасау арқылы іздейді.

Сынған денелердің арқасына жаңа көйлектер қиылады,

Әпкелер мен ағалар.

Өйткені, бұл сенің қалағаның!

Ол енді жоқ!

Ал сүйген адам құлап қалды.

Жауды түсіру үшін қырда оқ жыртылды.

Ал ашылған жүрек күшіктей қаңырап бос қалды,

Оның есігін қағып тұрған әлі жылы желе.

Хор:

Шілтер өру,

Шексіз қызыл өзен.

Шашырап жан жарылды,

Сенің үстіңнен айғайлап.

Шындық ақымақ, есімдер қайғысында таспен қатқан,

Жұмақ иісі аңқып тұрған баннерлердің сыбдырына сілекей шашылады.

Ату - араның шағуы соңғы шекті еңсерді.

Сізге бұл жеткіліксіз бе?

Сіз қалағанның бәрі осы ма?

Шілтер өру,

Шексіз қызыл өзен.

Шашырап жан жарылды,

Сенің үстіңнен айғайлап.