2030 - Дельфин

На развалинах крепостей душ,

Среди горящих обломков судеб —

Оркестр взрывает туш,

Вопли в дикую музыку сгрудив.

Принимая действительность за желаемое.

Мирясь с тем, что Бог есть.

Руками по локоть в отчаянии,

Люди употребляют друг друга в месть.

Любовь используя в качестве яда,

Преданность загоняя в спины по самую рукоять.

Меряя честность величиной электрического разряда,

Себе не отказывая в удовольствии убивать.

Люди, с душами залитыми дождями,

Тонущие внутри самих себя;

Со связанными за спиной руками,

Ищут меня и тебя.

Мы прячемся в сухом тростнике прожитых дней,

Среди подстреленных и не найденных кем-то уток.

Иногда выходя из болот в шкурах,

Содранных нами с людей.

Купить тишины у выцветших проституток,

В нашем доме без стен не сосчитать углов.

В каждом из них стынут до времени воронёные ружья,

Их приклады испорчены треском разбитых лбов.

Мы спим, укрываясь грохотом залпов оружия,

Сталь перекованная из меча в цепь

Держит у наших ворот беззащитности ярость.

Слепая воющая в бесконечности степь,

Она стережёт то, что у нас осталось.

Здесь, на постели, разлитого молока.

Мы тонем во снах, две крошки чёрного хлеба;

Над нами плывут облака,

И тусклые лампы звёзд в потолке неба.

Не знаю, как мы с тобой здесь оказались,

Какого чёрта наши души делают в этих телах.

Скальпель разума — кровавый самоанализ,

Шрамы остались на бьющихся в темноте сердцах.

Переждём, перебудем.

Не так уж и долго прятаться нам осталось.

В мире приросшей земли к людям,

Ноги которых корнями опутала старость.

Жан бекіністерінің қирандыларында,

Тағдырлардың күйіктерінің арасында -

Оркестр өліктерді жарып жібереді,

Үйіндіде жабайы музыкаға айқайлайды.

Шындықты қалағандай қабылдау.

Құдайдың бар екенін қабылдау.

Қолдар шынтағына дейін үмітсіздікте,

Адамдар бір-бірін кек алу үшін пайдаланады.

Махаббатты у ретінде пайдаланады

Артқы жағындағы ілгекке дейін берілгендік.

Электр разрядының шамасы бойынша адалдықты өлшеу,

Өзіңізді өлтіруден ләззат алудан бас тартпаңыз.

Жаңбыр жауып, жаны бар адамдар,

Ішіне батып кету;

Қолым артыма байланып,

Мені және сені іздейді.

Өткен күндердің құрғақ қамыстарына тығылдық,

Атқан үйректердің арасынан біреу таппаған.

Кейде батпақтарды теріде қалдырып,

Біз адамдардан жұлып алды.

Өңдеген жезөкшелерден үнсіздікті сатып алыңыз

Қабырғасы жоқ біздің үйде бұрыштарды санай алмайсың.

Олардың әрқайсысында көгерген мылтық уақыт өте қатып қалады,

Олардың бөксесі сынған маңдайлардың сықырлауынан бұзылған.

Біз ұйықтап жатырмыз, қару-жарақ дауысының артына жасырынамыз,

Қылыштан шынжырға соғылған болат

Қорғаныс қақпамызда ашуды сақтайды.

Шексіздікте сайрап жатқан соқыр дала,

Ол бізге қалдырған нәрсені сақтайды.

Міне, төсекке сүт төгілді.

Арманға батып бара жатырмыз, екі түйір қара нан;

Үстімізде бұлттар қалықтайды

Ал аспан төбесіндегі жұлдыздардың күңгірт шамдары.

Білмеймін сен екеуміз осында қалай қалдық

Біздің жанымыз бұл денелерде не істеп жүр.

Ақыл скальпелі - қанды интроспекция

Қараңғыда соғып тұрған жүректерде тыртық қалды.

Күтейік, күтейік.

Бізде жасыруға көп уақыт қалмады.

Адамдарға өскен жер әлемінде,

Олардың аяқтары кәрілікпен шиеленіседі.