Viene y Va - Dante

Un día te pedí que te quedases a mi lado

Y tú respondiste que juntos hasta el final

Tú sabías de sobra que sería complicado

Pero fue mucho más duro porque no supiste estar

Sabes lo que duele no sentirte cuando quiero

Sabes que no hay nadie más que ocupe tu lugar

Sabes la de noches en las que te eché de menos

Porque no entendí tu juego de vernos para no hablar

Y qué más da, si casi siempre es así

Si ya se volvió rutina lo de no saber de ti

Apareces y te marchas a tu antojo

Y yo te miro de reojo sin saber ni qué decir

Intento hacer como que ya me da igual

Como que lo he superado, como que no voy a estar mal

Pero en verdad no sé a quién quiero engañar

Si necesito tu apoyo siempre para no fallar

Quiero ser, quien te acompañe cada instante

Para ver, como te vas haciendo grande

Pero yo sé, que de pronto querrás echarme

Y prometo cuidarte como lo nunca lo hice antes

Y volveré, a ser lo que no nos dijimos

No te haré, apartarte de mi camino

Ya me quedó claro que sin ti sería distinto

Y sé que si te marchas, me quedo solo y extinto

Tú me dabas fuerza si me hablabas al oído

Fue por tus consejos por los que ahora sigo

Y aunque no vas a entender en la vida lo que te digo

Yo no puedo ser si tú no quieres ser conmigo

Y otra vez vuelves a irte

Y otra vez, otra noche más

Me miras a los ojos, justo antes de despedirte

Y me dices fríamente que ya si eso volverás

¿Dónde estás?

Porque sin ti me siento solo

¿Dónde estás?

Porque siento que pierdo todo

¿Dónde estás?

Porque prometo ir a buscarte

Donde vayas, aunque no sepa ni como

Juro que me rompo cuando siento que me faltas

Pero duele el doble saber que a ti te da igual

Y aquí sigo solo, y escribiendo hasta las tantas

Recordando tantas veces que me volviste a fallar

Y hoy me siento esclavo de tu verso y tu poesía

De tu melodía y tu forma de caminar

Yo que siempre dije que solito me valía

Y si no eres tú quien me inspira, es dependencia emocional

No te vale todo mi arrepentimiento

Quieres más, por eso eres tan real

Yo ya sé de sobra que eres solo un sentimiento

Pero miento si aseguro que no eres fundamental

Llevo media vida acostumbrándome a tu ausencia

Y dándote las gracias por ser quien no me falló

No hay nada más bipolar que sentir tu presencia

Porque gracias a tu esencia, no he dejado de ser yo

Y no me arrepiento de las veces que estuve en mi habitación

Acojonado y desgastándome sobre algún texto, y no

No existe Javi si no es Dante quien le da fuerza y pasión

Y no hay unión que lo resiste si no existe inspiración

Así que inspírame, no seas quien me olvida

Si se gira, vira y mírame, sabes que en ti yo puse mi fe

Porque tú fuiste la rúbrica que dio vida a mi don

Inspiración, no me faltes, porque sin ti, yo no

Бір күні сенен менің жанымда қалуыңды өтіндім

Соңына дейін бірге жауап бердіңдер

Сіз мұның қиын болатынын жақсы білдіңіз

Бірақ бұл әлдеқайда қиын болды, өйткені сіз қалай болуды білмейсіз

Мен қалаған кезде сені сезінбеу қаншалықты ауыратынын білесің

Сенің орныңды басатын ешкім жоқ екенін білесің

Сені сағынған түндерді білесің

Себебі сөйлеспеу үшін бір-біріңді көретін ойыныңды түсінбедім

Әрқашан дерлік осылай болса, бұл не маңызды

Егер сіз туралы білмеу кәдімгі әдетке айналды

Сіз қалағаныңызша келесіз және кетесіз

Ал мен саған не айтарымды білмей көзіммен қараймын

Мен енді маған бәрібір сияқты көрінуге тырысамын

Бәрінен өткендей, жаман болмайтындай

Бірақ мен кімді алдағым келетінін білмеймін

Сәтсіздікке жол бермеу үшін маған әрқашан сіздің қолдауыңыз керек болса

Мен болғым келеді, сенімен әр сәт сайын

Сіздің қалай үлкен болып жатқаныңызды көру үшін

Бірақ кенеттен мені қуып жібергіңіз келетінін білемін

Ал мен саған бұрын соңды болмағандай қамқор болуға уәде беремін

Бір-бірімізге айтпағанымыз болып қайтемін

Мен сені мәжбүрлемеймін, кет менің жолымнан

Сенсіз басқаша болатыны маған бұрыннан белгілі болды

Ал сен кетсең мен жалғыз қалып, өшкенімді білемін

Құлағыма сөйлесеңіз күш бердіңіз

Сіздің кеңесіңіздің арқасында мен қазір ұстанамын

Менің саған айтқанымды өмірде түсінбейсің

Менімен бірге болғың келмесе, мен бола алмаймын

Және тағы да кетесің

Тағы да, тағы бір түн

Көзіме қарайсың, қоштасар алдында

Ал сен маған қайта ораламын деп салқын айтасың

Сен қайдасың?

Өйткені сенсіз мен өзімді жалғыз сезінемін

Сен қайдасың?

Себебі мен бәрін жоғалтып алғандай сезінемін

Сен қайдасың?

Себебі мен сені табуға уәде беремін

Қайда барсаңыз да, тіпті қалай екенін білмесеңіз де

Мені сағынғандай сезінгенде, сынамын деп ант етемін

Бірақ саған бәрібір екенін білу екі есе ауырады

Міне, мен әлі жалғызбын және көп болғанша жазамын

Сен мені тағы да сәтсіздікке ұшыратқаныңды көп рет еске түсіріп

Ал бүгін өзімді сенің өлеңіңе, поэзияңның құлындай сезінемін

Сіздің әуеніңіз бен жүру жолыңыз туралы

Мен жалғыз өзім лайықпын деп айтатынмын

Ал мені шабыттандыратын сен болмасаң, бұл эмоционалды тәуелділік

Сен менің барлық өкінішімге лайық емессің

Сіз көп нәрсені қалайсыз, сондықтан сіз шынайысыз

Мен сенің жай ғана сезім екеніңді жақсы білемін

Бірақ мен сізді іргелі емес деп сендірсем, өтірік айтамын

Мен өмірімнің жартысын сенің жоқтығыңа көнуге жұмсадым

Мені қалдырмаған адам болғаныңыз үшін рахмет

Сіздің қатысуыңызды сезінуден артық биполярлық ештеңе жоқ

Өйткені сенің болмысыңның арқасында мен өзім болуды тоқтатқан жоқпын

Мен бөлмемде болған кездеріме өкінбеймін

Біраз мәтінге ренжіп, өзімді ысырап еттім, емес

Егер оған күш пен құмарлық беретін Данте болмаса, Хави жоқ

Ал шабыт болмаса, оған қарсы тұратын одақ жоқ

Сондықтан мені шабыттандырыңыз, мені ұмытатын адам болмаңыз

Айналып маған қарасаң мен саған сенгенімді білесің

Өйткені сен менің сыйлығыма өмір сыйлаған қолтаңба болдың

Шабыт, мені сағынба, өйткені сенсіз мен болмас едім