The Pilgrimage - Crimson Moonlight

As dawn melted my heart

I opened up my eyes

Red roses from above

Were planted inside of me And when the never fading love

Was established in my heart

My traveling days began

I walked beside the constantly flowing

Spring of clear water

Always ready to slaked my thirst

And give me peace and strength

I ran towards the fields

Inviting me to let my tiered soul rest

How sweet they were

Those pastures of green

A smell of life filled the air

And the sun gave constant energy

To my once dead spirit

The magnificence of this paradise

Told a wonderful tale about a creation

Taking place since times immemorial

I could hear the tranquil whisper:

«Come closer to me, beloved one»

The Spirit’s voiced touched

My ears with love and care

I continued the path

And stepped inside the forest

Still hearing the whisper:

«Come closer to me…»

But suddenly the beautiful trees

And days light turned

Into a landscape of thorn and fog

Soon I was lost in an unknown wilderness

And there was no end to my fright

Tears ran down my mourned face

And the pain showed no mercy

There I was, a helpless and frightened child

At last I fell down on my knees in prayer

While feeling the despair

Coming closer and closer

«Father, help me out of here», I screamed

But no answer was heard

«See my pain…"no one there

I became a lonely prisoner

Bound by chains of doubt

Nowhere could I find the meaning

Of things happening to me At day I stood screaming, crying and praying

And at night I lay shaking in terrible helplessness

Finally, all my power was gone

And I nearly gave up it all

With my last strength I lifted

My face towards heaven and cried it out:

«Father, Thy will be done, and not mine»

Then I felt in a total less of power

Awaiting the arrival of another frozen night

Таң атқанша жүрегімді ерітті

Мен көзімді  аштым

Жоғарыдан қызыл раушандар

Менің ішіме қонды және ешқашан сөнбейтін махаббат

Жүрегімде орнықты

Менің саяхаттағы күндерім басталды

Мен үздіксіз ағып жатқан судың жанында жүрдім

Мөлдір су бұлағы

Шөлімді басуға әрқашан дайынмын

Маған тыныштық пен күш бер

Мен егістіктерге қарай жүгірдім

Мені деңгейлі жанымды тынығу               шақыру   

Олар қандай тәтті еді

Сол жасыл жайылымдар

Ауаны өмірдің иісі биледі

Ал күн тұрақты қуат берді

Бір кездегі өлі рухыма

Бұл жұмақтың кереметі

Жаратылыс туралы керемет ертегі айтты

Ежелден орын алған

Мен тыныш сыбырды естідім:

«Маған жақынырақ кел, сүйіктім»

Рухтың даусы әсер етті

Сүйіспеншілік пен қамқорлықпен құлағым

Мен жолды жалғастырдым

Және орманның ішіне кірді

Әлі де сыбырды естіп:

«Маған жақын кел...»

Бірақ кенеттен әдемі ағаштар

Ал күндер нұрға айналды

Тікенді және тұманды пейзажында

Жақында мен белгісіз шөлде жоғалттым

Менің қорқынышымның соңы болмады

Қайғылы жүзімнен жас ағып кетті

Ал ауырсыну мейірім көрсетпеді

Міне, мен дәрменсіз және қорқақ бала болдым

Ақырында мен тізе бүгіп дұға еттім

Үмітсіздікті сезіну кезінде

Жақындап келе жатыр

«Әке, мені бұл жерден кетіруге  көмектес»  деп айқайладым

Бірақ жауап естілмеді

«Менің ауырғанымды қараңыз...» Онда ешкім жоқ

Мен жалғыз тұтқынға айналдым

Күмән тізбегіне  байланған

Мағынасын еш жерден таба алмадым

Маған болған жағдайлар  Күні айқайлап, жылап және дұға еттім.

Ал түнде мен қорқынышты дәрменсіздікте дірілдеп жаттым

Ақырында, менің барлық күшім таусылды

Мен мұның бәрін тастадым

Соңғы күшіммен  көтердім

Менің жүзім көкке қарап айқайладым:

«Әке, сенің еркің орындалады, менікі емес»

Содан кейін мен өзімді жалпы деңгейде сезіндім

Тағы бір мұздатылған түннің келуін күтуде