Embraced by the Beauty of Cold - Crimson Moonlight

Wrapped up in pain,

Entering a dark pillar hall,

with the most exquisite marble,

polished and sparkling since thousands of years,

I hear the echo of emptiness…

Cautiously I step across the empty floor,

but I notice, uneasy, that my footfalls are soundless.

Scared I hurry into the next hall…

There are statues of pure gold,

decorated with the rarest of gems.

There they stand magnificent and glorious,

watching the sky…

Though there is something which worries me and at last I stop and see what it is…

What I watch is the bitter face of loneliness.

The cold embrace feels to the innermost corner of my soul.

Was beauty nothing but cold?

What I found beautiful, was it just icy winds?

Was this the room I had been looking for so long?

Was this the place where freedom lives?

My way went on into wilderness,

along the well-known path called Confusion…

After a dark night I approached the big gate,

though I was astonished when I saw that it was more than a gate.

I arrived at a crossroad with two golden gates.

Gift… Mystery…

Who built them there?

What was Remembrance in this?

I am struck by their temptation,

the inviting power which attracts my innermost thoughts.

Stunned by this powerful experience

and grateful for it I remain hesitantly at the crossroads.

Which path is my way?

Which gate is the opening to the life I wanted?

Oh, Jesus Christ…

I seek Thy Divine wisdom,

I bow before Thy advice…

May Thy hand lead a wavering heart

May Thy word be a torch on my path…

Қайғыға оранып ,

Қараңғы бағаналы залға кіру,

ең керемет мәрмәрмен,

мыңдаған жылдар бойы жылтыратылған және жарқыраған,

Мен бостық жаңғырығын естемін...

Мен абайлап бос еденді басып өтемін,

бірақ мен байқаймын, аяғымның дыбыссыз.

Мен қорқып келесі залға асығамын...

Мұнда таза алтын мүсіндер,

сирек тастармен безендірілген.

Онда олар керемет және даңқты,

аспанды қарау...

Мені алаңдататын бір нәрсе болса да, мен ақырында тоқтап, оның не екенін көремін…

Мен көргенім - жалғыздықтың ащы беті.

Суық құшақ менің жанымның іш             бұрыш                                                                        Жан                                                                                                  жан                                           жан                |

Сұлулық суықтан басқа ештеңе емес пе еді?

Маған әдемі болды, бұл ​​жай ғана мұзды жел болды ма?

Мен бұл бөлме мен ұзақ іздеген бөлме болды ма?

Бұл бостандық өмір сүретін жер ме?

Менің жолым шөлге айналды,

Шатасу деп аталатын белгілі жолдың бойында…

Қараңғы түннен кейін үлкен қақпаға  жақындадым,

бірақ мен оның қақпадан да артық екенін көргенде таң қалдым.

Мен екі алтын қақпасы бар жол айрығына келдім.

Сыйлық… Жұмбақ…

Оларды сонда кім салды?

Бұл естелік не болды?

Олардың азғыруларына                                                                                                                                                                                                               .

менің ішкі ойларымды тартатын шақырушы күш.

Осы күшті тәжірибеге таң қалды

Мен оған ризамын, мен қарсаңдарда да ұнамсыз болып қала беремін.

Менің жолым қай жол?

Мен қалаған өмірге қай қақпа  ашылады?

О, Иса Мәсіх...

Мен сенің Құдайдың даналығыңды іздеймін,

Кеңестеріңіздің алдында бас иемін…

Сенің қолың тербелген жүрекке жете берсін

Сенің сөзің менің жолымдағы шырақ болсын...