Scourged Ghoul Undead - Carach Angren

Little white coffin lowered into the ground

Parents screaming, desperate, profound

The clock struck twelve and the family went home

Little did they know what horrors were about to come

Days of sorrow passed by

Tears outweighing stone

Feeling all alone

Their beloved son, now cold — bound underground

There is no day without grief

Death!

You remorseless thief!

Bring back our son!

Countless thoughts and prayers

Only met by more nightmares!

All defied in denial of Death

He comes back in their dreams at night

To wake them, reminding that he died

Black cats scratching at the white memorial plaque

Their howling increasingly echoes forth and back

Coffin-flies dig in and worms voraciously devour

A crack of lightning striking into the chapel’s tower

Thumping, throbbing, pounding, sounding from inside

That which should be dead slipped away this very night

In disarray and ruin his little grave was found

As if he crept out of a blanket made of burial ground

It was an unreal sight

How the boy walked back home that night

Risen from a sepulchral abyss

Dragging forth in rigor mortis

Mother kneeled in disbelief

For she could not conceive

The return of her son

Her grief undone

Her nightmare had just begun

Liquid brains oozing from his nose

Hatching vermin worming through his head

Draped in filthy graveyard clothes

Scourged ghoul, undead!

Scourged ghoul, undead!

Scourged ghoul, undead!

It was a sickening scene

Mother uttered one more scream

She was thirstily bitten in the neck

Her blood absorbed in rotten crud

Tears bathed her eyes in utter grief

Her heart collapsed in disbelief

From the womb to the tomb and back again

Once a son of light now a creature in the night

Grunting, moaning, groaning and gnawing off her face

Eaten alive in her dear son’s embrace

Liquid brains oozing from his nose

Hatching vermin worming through his head

Draped in filthy graveyard clothes

Scourged ghoul, undead!

Liquid brains oozing from his nose

Hatching vermin worming through his head

Draped in filthy graveyard clothes

The return of the dead

Кішкентай ақ табыт жерге түсірілді

Ата-ана айқайлайды, шарасыз, терең

Сағат он екіні көрсетіп, отбасы үйлеріне қайтты

Олар қандай сұмдықтардың келе жатқанын білмеген

Қайғылы күндер өтті

Көз жасы тастан басым

Өзін жалғыз сезіну

Олардың сүйікті ұлы, қазір суық — жер астында

Қайғысыз күн жоқ

Өлім!

Өкінішсіз ұры!

Баламызды қайтар!

Сансыз ойлар мен дұғалар

                                                                                        .

Барлығы өлімді танбады

Ол түнде олардың түсіне оралады

Оларды                                                                                                        лген                                                                                     |

Ақ мемориалдық тақтаны тырнап тұрған қара мысықтар

Олардың айқайы алға-артқа жаңғырық

Табыт шыбындары ішке кіріп, құрттар ашкөздікпен жейді

Чапелла мұнарасына найзағайдың жарқылы

Іштен қағу, қағу, қағу, дыбыс шығару

Өлі болуы керек нәрсе дәл осы түнде тайып кетті

Тәртіпсіз және қираған кезде оның кішкентай моласы табылды

Ол қорымнан жасалған көрпеден шыққандай

Бұл болмайтын көрініс болды

Бала сол түні үйіне қалай қайтып оралды

Қабір тұңғиығынан көтерілген

Қатты өлі алға сүйреу

Анасы сенбей тізерлеп отырды

Өйткені ол бала көтере алмады

Ұлының оралуы

Оның қайғысы басылды

Оның қорқынышты түсі енді ғана басталды

Мұрнынан сұйық ми ағып жатыр

Оның басынан инкубациялық жәндіктер

Зираттағы лас киім киген

Қамшыланған ғұлама, өлмеген!

Қамшыланған ғұлама, өлмеген!

Қамшыланған ғұлама, өлмеген!

Бұл жаман көрініс болды

Анасы тағы бір айқайлады

Оның мойнын шөлдеп тістеп алған

Оның қаны шіріген бөртпеге сіңіп кетті

Оның көз жасы  мұңға батты

Оның жүрегі сенімсіз қатты

Жатырдан қабірге және қайтадан

Бір кездері нұрдың ұлы, енді түндегі жаратылыс

Күңіреніп, ыңылдап, ыңылдап, бетін кеміреді

Сүйікті ұлының құшағында тірідей жеді

Мұрнынан сұйық ми ағып жатыр

Оның басынан инкубациялық жәндіктер

Зираттағы лас киім киген

Қамшыланған ғұлама, өлмеген!

Мұрнынан сұйық ми ағып жатыр

Оның басынан инкубациялық жәндіктер

Зираттағы лас киім киген

Өлгендердің қайтып келуі