Dreaming of a Nightmare in Eden - Carach Angren

Neither white pebble-stones

Nor crumbs of bread were left as a trail

For them to be led along crooked old trees

Looking like twisted shapes of the dead

Then they saw a beautiful snow-white bird sitting on a bough

It flew away and they followed it

Until it alighted on the roof of a little house

Constructed of gingerbread and confectionery

So heavenly!

They began to eat

Then a soft voice cried from the parlor:

«Nibble, nibble, gnaw

Is it a mouse nibbling at my little house?»

And the children answered:

«It's the wind, the heaven-born wind,»

And went on eating without disturbing themselves

It was as if the house moved

And in the moment

The little white bird on the rooftop

Yeaaaarrgh

Made a horrible shriek

Instead a black crow flew away over the trees

Gretel dropped the cake she held

She fell down on her knees

Began to cough up blood and threw up her delicious meal

She couldn’t breathe

Chocking and chewing on the guts

Spewing from her mouth

Gretel bled from eyes and her ears and her nose

She was bleeding like a pig

Until she dropped dead!

The skies turned red instantly

While the candy cottage

Transformed into a huge festering ulcer

The stench of old blood and black pus…

Mmm… Ahhh…

Sugar and cake turned into decomposed flesh

Crawling with flies, maggots, and snakes

This process of decay seemed quickly to spread

It crawled over life and left it for dead

Hansel took a few steps back

He decided to turn around, to run away and then…

He looked straight into the face of a witch

She whispered a spell, crafted in hell:

«Nibble, nibble, gnaw

Hansel!

I will eat your lifeless flesh

Still warm… but raw»

Ақ қиыршық тастар да емес

Нанның қиыршықтары да із ретінде қалмады

Оларды  қисық кәрі ағаштардың бойымен жеткізу үшін

Өлгендердің бұралған пішіндеріне ұқсайды

Сосын олар бұтаның үстінде отырған әсем қардай аппақ құсты көрді

Ол ұшып кетті және олар оның соңынан ерді

Ол кішкентай үйдің төбесіне түскенше

Зімбір және кондитерлік өнімдерден жасалған

Аспандағыдай!

Олар жей бастады

Сол кезде салоннан ақырын дауыс шықты:

«Тіскеу, тістеу, кеміру

Менің үйімді тістеп жатқан тышқан ба?»

Ал балалар жауап берді:

«Бұл жел, көктен туған жел»,

Және өздерін мазаламай тамақты жей берді

Үй көшіп кеткендей болды

Және сәтте

Төбедегі кішкентай ақ құс

Ия

Жан түршігерлік айқай шығарды

Оның орнына қара қарға ағаштардың үстінен ұшып кетті

Гретель қолындағы тортты тастап кетті

Ол тізерлеп құлады

Қанды жөтел            дәмді                  асын                                                              |

Ол дем ала алмады

Ішектерді қағып, шайнау

Оның аузынан бүрку

Гретелдің көзінен, құлағы мен мұрныннан қан кетті

Ол шошқадай қансырап жатты

Ол өлгенше!

Аспан бірден қызарып кетті

Кәмпит коттеджінде

Үлкен іріңді жараға айналды

Ескі қан мен қара іріңнің иісі…

Ммм... Ахх...

Қант пен торт ыдыраған етке айналды

Шыбын, құрт, жыланмен жорғалау

Бұл ыдырау процесі тез таралуы керек

Ол өмірден өтіп, оны өліге қалдырды

Гансель бірнеше қадам артқа шегінді

Ол бұрылып, қашып, содан кейін…

Ол бір бақсының жүзіне тік қарады

Ол тозақта жасалған сиқырды сыбырлады:

«Тіскеу, тістеу, кеміру

Гансель!

Мен сенің жансыз етіңді жеймін

Әлі де жылы… бірақ шикі»