Tamara - Bruno Pelletier

Il y a des jours de pluie

Qui semblent s’allonger

On court en pleine nuit

Et on ne sait pas à qui parler

Nous on est de vieux amis

Qui se sont éloignés

On a nos loins secrets

Qui dorment dans nos pensées

En claquant la porte, on s’est donné la vie

Délivrant nos mains des cordes de l’ennui

Et je sens les larmes qui ont coulé

Du feu de l’amour ne reste qu’un brasier

Je n’ai jamais su comment te dire

Mais que tous ces jours sont dans nos yeux

Quand les mots ne disent plus

Ce qui rejoint l’amour

On pense et on se regarde

Ce n’est plus les premiers jours

A qui appartient le temps

Que nous nous sommes donné

Encore un autre secret ou une vérité

En claquant la porte on s’est donné la vie

Délivrant nos mains des cordes de l’ennui

Et je sens les larmes qui ont coulé

Du feu de l’amour ne reste qu’un brasier

Je n’ai jamais su comment te dire

Que notre amour pourrait un jour mourir

Quand le blues nous a pris tous les deux

On a rien dit, on est parti sans dire adieu

Quand partout autour

Ca ne respire plus l’amour

On pense et on attend

Puis on comprend ce qu’on a perdu

Et je sens les larmes qui ont coulé

Du feu de l’amour ne reste qu’un brasier

Je n’ai jamais su comment te dire

Que notre amour pourrait un jour mourir

Et je sens les larmes qui ont coulé

Du feu de l’amour ne reste qu’un brasier

Je n’ai jamais su comment te dire

Que tous ces jours sont dans nos yeux

Жаңбырлы күндер бар

жатқан сияқты

Түн ортасында жүгіреміз

Ал кіммен сөйлесерімізді білмейміз

Біз ескі достармыз

кім кетіп қалды

Бізде терең сырлар бар

Біздің ойымызда кім ұйықтайды

Есікті тарс жауып, бір-бірімізге өмір сыйладық

Қолымызды зерігу арқанынан босату

Ал мен аққан жасты сеземін

Махаббат отынан тек мангал қалады

Мен саған қалай айтарымды білмедім

Бірақ ол күндердің бәрі біздің көз алдымызда

Сөздер бұдан былай айтылмаған кезде

Махаббатқа не қосылады

Ойланамыз, бір-бірімізге қараймыз

Бұл енді алғашқы күндер емес

Уақыт кімге тиесілі

біз өзімізге бердік

Тағы бір құпия немесе шындық

Есікті тарс жауып бір-бірімізге өмір сыйладық

Қолымызды зерігу арқанынан босату

Ал мен аққан жасты сеземін

Махаббат отынан тек мангал қалады

Мен саған қалай айтарымды білмедім

Біздің махаббатымыз бір күні өліп кетуі мүмкін

Блюз екеумізді де алып кеткенде

Ештеңе демей, қоштаспай кетіп қалдық

Барлық жерде болғанда

Ол енді махаббатпен тыныстамайды

Біз ойлаймыз және күтеміз

Сонда біз не жоғалтқанымызды түсінеміз

Ал мен аққан жасты сеземін

Махаббат отынан тек мангал қалады

Мен саған қалай айтарымды білмедім

Біздің махаббатымыз бір күні өліп кетуі мүмкін

Ал мен аққан жасты сеземін

Махаббат отынан тек мангал қалады

Мен саған қалай айтарымды білмедім

Сол күндердің бәрі біздің көз алдымызда