Lune - Bruno Pelletier

Lune qui là-haut s’allume sur les toits de Paris

Vois comme un homme peut souffrir d’amour.

Bel astre solitaire qui meurt quand revient le jour

Entends monter vers toi le chant de la terre.

Entends le cri d’un homme qui a mal, pour qui un million d'étoiles

Ne valent pas les yeux de celle qu’il aime d’un amour mortel, Lune.

Lune qui, là-haut, s’embrume avant que le jour ne vienne

Entends rugir le cœur de la bête humaine.

C’est la complainte de Quasimodo qui pleure sa détresse folle.

Sa voix par monts et par vaux s’envole pour arriver jusqu'à toi, Lune !

Veille sur ce monde étrange qui mêle sa voix au chœur des anges.

Lune qui, là-haut, s’allume pour éclairer ma plume

Vois comme un homme peut souffrir d’amour, d’amour.

Париждің төбесінде жарқырап тұрған ай

Адамның махаббаттан қалай зардап шегетінін қараңыз.

Күн қайтқанда сөнетін сұлу жалғыз жұлдыз

Саған көтерілген жердің әнін тыңда.

Ауырған адамның айғайын тыңдаңыз, ол үшін миллион жұлдыз

Ажал махаббатпен сүйгеннің көзіне тұрмас, Ай.

Жоғарыдағы ай күннің алдында тұманды

Адам хайуанының жүрегін есті.

Бұл Квазимодоның ессіз күйзелісі үшін жоқтауы.

Оның дауысы төбеден асып, саған жетеді, Ай!

Дауысы періштелер хорымен араласатын бұл оғаш әлемді бақылаңыз.

Менің қаламымды жарықтандыру үшін сол жерде ай жанады

Қараңызшы, адам махаббаттан, махаббаттан қалай қиналады.