Орион 122 - Ассаи

Сын, я не достану до неба,

Ведь мы способны летать лишь неумело.

Сердце на разгоне отдаёт тепло,

Рваными нотами боль…

Призови меня к себе,

И я в минуты флипа буду катать тебя по реке,

Прочитай по губам про меня.

Да — Ассаи, соткан из зимнего дня.

Нева несла тёмные воды,

Наши мечты и танцы гонора,

Кто-то был рядом с нами, дышал в спину,

Перебирая губами.

Дождь, смой старые ноты

И всё нелепое до первой стопки.

Крылья, ноги, хвост, свет галогена,

Яркий до боли мой бог.

Припев:

Орион 122, мы уходим ближе к земле.

Проснись, плёнками созданы дни,

Тёмными кадрами — ты.

Орион 122, мы уходим ближе к земле.

Проснись, плёнками созданы дни,

Тёмными кадрами — ты.

Эти минуты — пыль, эти глаза — гранит,

Боль вымени ты.

Я рисовал на запотевших стёклах

122 в этой комнате.

Я видел берега, там где мёртвый лес,

И кто-то в трюме шептал:

«Боли нет…» и нас нет, отец,

Поверь звёздам — я нагадал.

Испугай нашатырём на вате,

Это как глаза закрывают сзади,

И так бегло, где-то на дне,

Между строк — 122.

Верь, сквозь годы мы

Пронесём холод Ориона.

И мы увидим смерть, открыв глаза

Алыми звёздами февраля…

Припев:

Орион 122, мы уходим ближе к земле.

Проснись, плёнками созданы дни,

Тёмными кадрами — ты.

Орион 122, мы уходим ближе к земле.

Проснись, плёнками созданы дни,

Тёмными кадрами — ты.

Орион 122, мы уходим ближе к земле.

Проснись, плёнками созданы дни,

Тёмными кадрами — ты.

Орион 122, мы уходим ближе к земле.

Проснись, плёнками созданы дни,

Тёмными кадрами — ты.

Балам, мен аспанға жетпеймін

Өйткені, біз ебедейсіз ғана ұша аламыз.

Жүрек үдеу кезінде жылу шығарады,

Ауырсынудың жыртылған ноталары ...

Мені саған шақыр

Бір минутта мен сені өзен бойымен айналдырамын,

Мен туралы еріндерді оқыңыз.

Иә – Ассай, қыстың күні тоқылған.

Нева қараңғы суды алып жүрді,

Біздің армандар мен өршіл билер,

Жанымызда біреу дем алып жатыр,

Саусақ еріндері.

Жаңбыр, ескі ноталарды жуыңыз

Ал бірінші қадаға дейін бәрі күлкілі.

Қанаттар, аяқтар, құйрық, галогендік жарық,

Ауырсын нұр құдайым.

Хор:

Orion 122, біз жерге жақындап келеміз.

Оян, күндерді фильмдер жасайды,

Қараңғы жақтаулар - сіз.

Orion 122, біз жерге жақындап келеміз.

Оян, күндерді фильмдер жасайды,

Қараңғы жақтаулар - сіз.

Бұл минуттар шаң, бұл көздер гранит,

Есің ауыр.

Мен тұманды көзілдіріктерге сурет салдым

Бұл бөлмеде 122.

Мен өлі орман бар жағалауды көрдім,

Ал трюмдегі біреу сыбырлады:

«Ешқандай ауыртпалық жоқ ...» және біз емеспіз, әке,

Жұлдыздарға сеніңіз - деп ойладым.

Мақта жүнін аммиакпен сүртіңіз,

Артынан көзді жұмғандай

Және тез, түбінде бір жерде,

Жолдар арасында - 122.

Сеніңіз, жылдар бойы біз

Орионның салқынын көтерейік.

Ал біз көзімізді ашқанда өлімді көреміз

Ақпан айының қызыл жұлдыздары...

Хор:

Orion 122, біз жерге жақындап келеміз.

Оян, күндерді фильмдер жасайды,

Қараңғы жақтаулар - сіз.

Orion 122, біз жерге жақындап келеміз.

Оян, күндерді фильмдер жасайды,

Қараңғы жақтаулар - сіз.

Orion 122, біз жерге жақындап келеміз.

Оян, күндерді фильмдер жасайды,

Қараңғы жақтаулар - сіз.

Orion 122, біз жерге жақындап келеміз.

Оян, күндерді фильмдер жасайды,

Қараңғы жақтаулар - сіз.