Recantiga - António Zambujo, Miguel Araujo

E era as folhas espalhadas, muito recalcadas do correr do ano

A recolherem uma a uma, por entre a caruma, de volta ao ramo

E era à noite a trovoada que encheu na enxurrada, aquela poça morta

De repente, em ricochete, a refazer-se em sete nuvens gota a gota

Hmmmm

E era de repente o rio, num só rodopio a subir o monte

E a correr contra a corrente, assim de trás para a frente, a voltar à fonte

E um monte de cartas espalhadas, des-desmoronando-se todo em castelo

E era linha duma vida sendo recolhida, de volta ao novelo

E era aquelas coisas tontas, as afrontas que eu digo e que me arrependo

A voltarem para mim como se assim tivessem remendo

E era eu, um passarinho caído no ninho à espera do fim

E eras tu, até que enfim, a voltar para mim

E era eu, um passarinho caído no ninho à espera do fim

E eras tu, até que enfim, a voltar para mim

E era eu, um passarinho caído no ninho à espera do fim

E eras tu, até que enfim, a voltar para mim

Бұл жыл бойы қатты қуғын-сүргінге ұшыраған, шашыраңқы жапырақтар болды

Бір алу үшін, қарағай инелерінің арасында бұтаққа қайта  қайта              жинау                жинау                    жинау                             жинау                     |

Найзағайда Топан суға толы болды, бұл өлген шұңқыр

Кенеттен, рикошетте, жеті бұлт ішінде өзін қайта жасау үшін, тамшылатып

Ммм

Бұл кенеттен бір бұралған таудағы өзен болды

Және ағымдағы, сондықтан артқа қарай, көзге оралу

Көптеген әріптер шашылып, барлығы құлыпқа  құлады

Бұл допқа қайта оралған құтқару арқауы болды

Бұл мен айтқан және өкінетін ақымақ нәрселер, қорлаулар болды

Оларда жамау бар сияқты маған оралды

Ал бұл мен, соңды күтіп ұяға   құлаған құс болдым

Ақырында маған қайта оралған сен болдың

Ал бұл мен, соңды күтіп ұяға   құлаған құс болдым

Ақырында маған қайта оралған сен болдың

Ал бұл мен, соңды күтіп ұяға   құлаған құс болдым

Ақырында маған қайта оралған сен болдың