Weißt du noch - Alexandra

Frühling kam auf den silbernen Schwingen der Nacht,

Frühling war in den Weiden am Ufer erwacht,

Und sie neigten die Zweige tief

auf den See der ruhig schlief —

Weißt Du noch, wie uns oft erst

die Dämm'rung des Morgens heimwärts rief?

Auf den Feldern am See war der Sommer erblüht,

Und die Lerchen verkündeten jubelnd sein Lied,

Doch wir lauschten den Sommer

dann nur der eig’nen Herzen Klang —

Weißt Du noch, wie sich über uns

leuchtend das Blau des Mittags schwang?

Längst schon zogen die Schwalben hinaus, über's Meer,

Fand der Herbst ihre Nester verlassen und leer,

Und am See wartet tief verschneit

nur auf mich die Einsamkeit —

Weißt Du noch, all' die Träume,

die Pläne, der kurze Weg zu zweit?

Weißt Du noch,

immer kehrten die Schwalben zurück, zur Frühlingszeit…

Түннің күміс қанатында көктем келді

Жағадағы талдарда көктем оянды,

Олар бұтақтарды төмен түсірді

тыныш ұйықтаған көлде —

Есіңізде ме?

үйге таңғы ымырт шақырды ма?

Көл жағасындағы егістіктерде жаз жайқалып,

Оның әнін қуанған қарақұйрықтар жариялады,

Бірақ біз жазды тыңдадық

сонда тек өз жүрегіңнің үні —

Есіңізде ме, біз қалаймыз

түстiң көгiлдiгi жарқырап тұрды ма?

Қарлығаштар баяғыда теңіздің үстінде,

Күз ұяларын қаңырап бос қалды,

Ал көлде қалың қар күтіп тұр

тек менде жалғыздық -

Барлық армандар есіңізде ме?

жоспарлар, екіге қысқа жол?

Білесің бе,

қарлығаштар қайтып оралды, көктемде...