Mein Freund, der Baum - Alexandra

Ich wollt dich laengst schon wieder sehen

Mein alter Freund aus Kindertagen

Ich hatte manches dir zu sagen

Und wusste du wirst mich verstehen

Als kleines Maedchen kam ich schon

Zu dir mit all den Kindersorgen

Ich fuehlte mich bei dir geborgen

Und aller Kummer flog davon

Hab ich in deinem Arm geweint

Strichst du mir mit deinen Blaettern

Mir uebers Haar mein alter Freund

Mein Freund der Baum ist tot

Er fiel im fruehen Morgenrot

Du fielst heut frueh ich kam zu spaet

Du wirst dich nie im Wind mehr wiegen

Du musst gefaellt am Wegrand liegen

Und manche der vorruebergeht

Der achtet nicht den Rest von Leben

Und reist an deinen gruenen Zweigen

Die sterbend sich zur Erde neigen

Wer wird mir nun die Ruhe geben

Die ich in deinem Schatten fand

Mein bester Freund ist mir verloren

Der mit der Kindheit mich verband

Mein Freund der Baum ist tot

Er fiel im fruehen Morgenrot

Bald waechst ein Haus aus Glas und Steinen

Dort wo man ihn hat abgeschlagen

Bald werden graue Mauern ragen

Dort wo er liegt im Sonnenschein

Vielleicht wird es ein Wunder geben

Ich werde heimlich darauf warten

Vielleicht blueht vor dem Haus ein Garten

Und er erwacht zu neuem Leben

Doch ist er dann noch schwach und klein

Und wenn auch viele Jahren gehen

Er wird nie mehr der selbe sein

Mein Freund der Baum ist tot

Er fiel im fruehen Morgenrot

Мен сені көптен бері қайта көргім келді

Менің бала кездегі ескі досым

Саған айтар сөзім бар еді

Және сен мені түсінетініңді білдім

Мен кішкентай кезімде келдім

Сізге балалардың барлық уайымдарымен

Мен сенімен қауіпсіз сезіндім

Және барлық қайғы ұшып кетті

Мен сенің құшағыңда жыладым

Сен мені жапырақтарыңмен сипалап тұрсың ба?

Менің ескі досым шашымның үстінен

Менің досым ағаш өлді

Ол таң ата құлады

Бүгін таңертең ерте құладың, мен кеш келдім

Ешқашан желде тербелмейсің

Сіз жол бойында жатуыңыз керек

Ал кейбіреулері өтіп бара жатыр

Ол қалған өмірге мән бермейді

Жасыл бұтақтарыңа саяхат жасайды

өліп жерге тағзым ететіндер

Енді маған тыныштықты кім береді?

Сенің көлеңкеңнен таптым

Мен ең жақын досымнан айырылдым

Бұл мені балалық шағыммен байланыстырды

Менің досым ағаш өлді

Ол таң ата құлады

Жақында әйнек пен тастан жасалған үй бой көтереді

Сол жерде оны қағып кетті

Көп ұзамай сұр қабырғалар көтеріледі

Ол күн сәулесінде жатқан жерде

Мүмкін бір керемет болар

Мен оны жасырын күтемін

Мүмкін, үйдің алдында бақша гүлдейді

Және ол жаңа өмірге оянады

Бірақ содан кейін ол әлі де әлсіз және кішкентай

Көп жылдар өтсе де

Ол енді ешқашан бұрынғыдай болмайды

Менің досым ағаш өлді

Ол таң ата құлады