Когда мы вдвоём - Александр Башлачёв

КОГДА МЫ ВДВОЕМ

Когда мы вдвоем

Я не помню, не помню, не помню о том, на каком

мы находимся свете.

Всяк на своем.

Но я не боюсь измениться в лице,

Измениться в твоем бесконечно прекрасном лице.

Мы редко поем

Мы редко поем, но когда мы поем, поднимается ветер.

И дразнит крылом.

Я уже на крыльце.

Хоть смерть меня смерь

Да хоть держись меня жизнь

Я позвал сюда Гром — вышли смута, апрель и гроза

Ты только поверь

Если нам тяжело — не могло быть иначе,

Тогда почему кто-то плачет?

Оставь воду цветам.

Возьми мои глаза.

Поверь — ты поймешь

Как мне трудно раздеться

Когда тебя нет, когда некуда, некуда, некуда деться

Поверь — и поймешь

То, что я никогда

Никогда уже не смогу наглядеться туда

Где мы, где мы могли бы согреться,

Когда будет осень,

И осень гвоздями вколотит нас в дрожь.

Пойми — ты простишь

Если ветрeной ночью я снова сорвусь с ума

Побегу по бумаге я

Этот путь длиною в строку, дa строка коротка

Строка коротка.

Ты же любишь сама

Когда губы огнем лижет магия

Когда губы огнем лижет магия языка.

Прости — и возьмешь

И возьмешь на ладонь мой огонь

И все то, в чем я странно замешан

Замешанo густо.

Раз так, я как раз и люблю

Вольно кобелю

Да рубил бы я сук

Я рубил бы всех сук, на которых повешен.

Но чем больше срублю, тем сильней затяну петлю.

Я проклят собой

Oсиновым клином живое, живое, живое восстало в груди

Все в царапинах да в бубенцах

Имеющий душу да дышит.

Гори — не губи

Сожженной губой

я шепчу, что, мол, я сгоряча, да в сердцах, я в сердцах,

А в сердцах — да я весь, я в сердцах.

И каждое бьется об лед, но поет, так любое бери и люби.

Не держись, моя жизнь,

смертью после ли измеришь.

И я пропаду ни за грош

потому что и мне ближе к телу сума

Так проще знать честь

И мне пора

Мне пора уходить следом песни, которой ты веришь

Увидимся утром, тогда ты поймешь все сама.

БІЗ БІРГЕ БОЛҒАНДА

Біз бірге болғанда

Есімде жоқ, есімде жоқ, қайсысы есімде жоқ

біз жарықтамыз.

Әркім өзінше.

Бірақ мен бетімді өзгертуден қорықпаймын,

Сіздің шексіз әдемі бетіңізді өзгертіңіз.

Біз сирек жейміз

Біз сирек ән айтамыз, бірақ ән айтқан кезде жел көтеріледі.

Ал қанатымен мазақтайды.

Мен қазірдің өзінде подъездемін.

Өлім мені өлтірсе де

Иә, тым болмаса өмірімді ұстаныңыз

Мен мұнда Найзағай шақырдым - аласапыран, сәуір мен найзағай шықты

Тек сенесің

Бізге қиын болса, басқаша болуы мүмкін емес,

Сонда біреу неге жылап жатыр?

Гүлдерге су қалдырыңыз.

Менің көзімді ал.

Сеніңіз - түсінесіз

Мен үшін шешіну қандай қиын

Сен кеткенде, ешқайда, ешқайда, барар жер жоқ кезде

Сеніңіз - және сіз түсінесіз

Мен ешқашан

Мен енді ол жерге ешқашан қарай алмаймын.

Біз қайдамыз, қайда жылынамыз,

Күз келгенде

Ал күз бізді шегелермен дірілдетеді.

Түсініңіз - сіз кешіресіз

Желді түнде мен тағы да ойымды жоғалтсам

Мен қағазға жүгіремін

Бұл жол ұзын, бірақ қысқа жол

Сызық қысқа.

Сіз өзіңізді жақсы көресіз бе

Сиқыр еріндерді отпен жалағанда

Тілдің сиқырымен ерін жалындағанда.

Кешіріңіз және алыңыз

Менің отымды алақаныңа ал

Және мен біртүрлі араласатын нәрселердің бәрі

Қатты араластырылған.

Егер солай болса, мен жай ғана сүйемін

Еркектерге тегін

Иә, мен бұтақты кесетін едім

Мен асылған қаншықтардың бәрін кесіп тастар едім.

Бірақ мен неғұрлым қысқарсам, соғұрлым ілмекті қатайтамын.

Мен өзім қарғысқа ұшырадым

Көктерек сынадай, Тірі, тірі, өмір сүрді кеудеде

Барлығы сызаттар мен қоңырауларда

Кімнің жаны бар, соны дем алсын.

Күйіп тастау - жоймаңыз

Күйген ерін

Мен сыбырлаймын, олар айтады, мен бөртпемін, бірақ мен жүректе, мен жүректемін,

Ал жүректерде – иә, мен бармын, мен жүректердемін.

Және бәрі мұзда соғады, бірақ ән айтады, сондықтан кез келгенін алыңыз және сүйіңіз.

Менің өмірімді ұстамаңыз

Кейін өліммен өлшейсің бе?

Ал мен бекер жоғалып кетемін

өйткені мен қосындының денесіне жақынырақпын

Ар-намысты білу оңайырақ

Ал мен кетуім керек

Сен сенетін әнге еретін кезім

Таңертең көріскенше, сонда бәрін өзіңіз түсінесіз.