Faded years - Agathodaimon

To not forget our loving, should I a sign implore?

I’d ask for you, but dearest, you are your own no more

Nor do I beg a flower from in your golden hair

Forgetfulness, beloved is but my single player

Oh what a sad sensation, when joy that soon did wane

Not swift with it to vanish, but ever here remain!

When through tits life to wander it has been writ, it seem

A dream made out of shadow, a shadow made of dream

No matter when I die, this or some later day

My wish is out of the mind of all to I pass away

And you forget the dream that our two hearts endears

When you loom back, beloved, upon the faded years

Let in the depths of shadow my memory be gone

As though we midst our loving each other had not known

A chant of lamentation within cold walls of chime

To beg for me in weeping the peace of endless time

As though those hours of wonder in fact we did not live

That I so deeply love you dear one can you forgive?

My face turned to the desert you left me all alone

And cold beneath my eyelids my eyes have turned to stone

And when at last death’s soil my body does reclaim

Then who will know me or know from whence I came?

Let in the depths of shadow my memory be gone

As though we midst our loving each other had not known

A chant of lamentation within cold walls of chime

To beg for me in weeping the peace of endless time

While then… should they my body into the gutter throw

Still that would be far better than what I suffer now

Afar of in distance a flock of crows arise

And darken all the heavens before my sightless eyes

Beyond the earth’s steep margin a hurricane does start

Flinging to the world my dust and to the wind my heart

Yet as in spring the blossom do you remain the while

With gentle eyes and humid and tender, childish smile

So much a child, yet seeming each day to younger grow

And of my fate know nothing as I too nothing know

My face turned to the desert you left me all alone

And cold beneath my eyelids my eyes have turned to stone

And when at last death’s soil my body does reclaim

Then who will know me or know from whence I came?

While then… should they my body into the gutter throw

Still that would be far better than what I suffer now

Сүйіспеншілігімізді ұмытпау үшін белгісі жалынуым керек пе?

Мен сені сұрар едім, бірақ қымбаттым, сен енді өзіңдікі емессің

Мен сенің алтын шашыңнан гүл сұрамаймын

Ұмытшақтық, сүйіктім бірақ менің жалғыз ойыншым

О, қандай қайғылы сезім, қуаныш азайып кеткенде

Жоғалуға асығыс емес, бірақ әрқашан осында қалады!

Өмірді кеуделер арқылы кезіп жүргенде, ол жазылған сияқты

Көлеңкеден жасалған арман, арманнан жасалған көлеңке

Мен қашан өлсем де, осы күні немесе кейінірек

Менің өмірден өтсем деген тілегім ойда жоқ

Ал сен біздің екі жүрегіміз сүйген арманды ұмытасың

Қайта қарасаң, қымбаттым, өшіп қалған жылдарға

Көлеңкенің тереңінде менің жадымды кетсін

Біз бір-бірімізді жақсы көретінімізді білмедік

Қоңыраудың салқын қабырғаларында жоқтау жүреңі

Шексіз уақыттың тыныштығын жылап мен жалыну      

Бұл таңғажайып сағаттар біз өмір сүрген жоқпыз

Мен сені қатты жақсы көретінімді кешіре аласың ба?

Жүзім сен мені жалғыз қалдырған шөлге  бұрылды

Қабақ астындағы суықтан көзім тасқа айналды

Ақырында өлімнің топырағы менің денемді қалпына келтіреді

Сонда мені кім біледі немесе мен келгеннен білемін?

Көлеңкенің тереңінде менің жадымды кетсін

Біз бір-бірімізді жақсы көретінімізді білмедік

Қоңыраудың салқын қабырғаларында жоқтау жүреңі

Шексіз уақыттың тыныштығын жылап мен жалыну      

Сол кезде... олар менің денемді арыққа лақтырса

Мен қазір азап шеккеннен әлдеқайда жақсы болар еді

Алыстан бір топ қарға шығады

Көрмейтін көз алдымда бүкіл аспанды қараңғылаңыз

Жердің тік шетінен кейін дауыл басталады

Дүниеге шаңымды, желге жүрегімді

Дегенмен, көктемдегі гүлдей сіз қаласың

Нәзік көздерімен және дымқыл және нәзік, бала күлкісімен

Балаға көп нәрсе, әлі күн сайын жас болып көрінді

Менің тағдырым туралы ештеңе білмеймін, мен де ештеңе білмеймін

Жүзім сен мені жалғыз қалдырған шөлге  бұрылды

Қабақ астындағы суықтан көзім тасқа айналды

Ақырында өлімнің топырағы менің денемді қалпына келтіреді

Сонда мені кім біледі немесе мен келгеннен білемін?

Сол кезде... олар менің денемді арыққа лақтырса

Мен қазір азап шеккеннен әлдеқайда жақсы болар еді