Die Nacht Des Unwesens - Agathodaimon

Ach, Nacht, wie lieb du mir wärest

Wenn du die Sterne auslöschen würdest

Ihre Strahlen murmeln unbekannte Gesänge…

Und ich wünsche mir alles Düstere und Stumme

Alles Entblößte und Verschwommene

All das Finstere liebend — Meine Aura verängstigte

Als ein blinder Gedanke knabberte an Raum und Zeit

Oh Seele, wanderndes Gebein, meinen Frieden du erbittest

Ich lege mich nieder, erfrischendes Dunkel

Von schweren Todesträumen durchdrungen

Und wickle mich in deinen Schleier

Mit meinen Gedanken trotze ich allem, was Sie Gott nennen

Ach, du Mörder der Kunst, du falsche Lebensweisheit

Aus meinem atheistischen Glauben wirst Du gewiß sie nimmer rauben

Die entweihte Krone meiner wahren Unsterblichkeit

Ach Nacht, wie lieb du mir wärest

Wenn die Sterne du auslöschen würdest

Der Tumult der Existenz… fragwürdig, ungewöhnlich edel

Dein Schatten murmelt unbekannte Gesänge

Endlich, Nacht… steck deine schwarze Flagge in meinen stummen Schädel

In deinem teuflischen Blick — ein düsteres Paradies

Von tiefer, eingeschlafener Dunkelheit

Oh göttliche Vorstellung, die ich oft pries

Verstummter Jammer eines sanften Lächelns

Meine Seele geht verloren im nostalgischen Inferno

Visionen des Todes — meiner Selbstverschwendung

Die Nacht wacht über die Ikone der Geburt im Chaos

Ich wußte nichts von ihrer Existenz

Nichts, bis sie mich anlächelte

Ach Nacht, wie lieb du mir wärest

Mit deinem milden Weinen

Wenn Sterne die bittere Vergiftung auslöschen würden

Welche dieses abstrakte Leben in mich hineinpumpt

Wie der erste Schmerz, jedoch trist und still

Ist der Leichnam, der sich aus meinem Inneren davonschleicht

Hinein in die Nacht des Unwesens…

О, түн, сен маған қандай қымбат едің

Жұлдыздарды сөндірсең

Оның сәулелері белгісіз әндерді шырылдатады...

Ал мен бәрін қараңғы және мылқау тілеймін

Барлығы ашық және бұлыңғыр

Қараңғының бәрін жақсы көру — Аурам шошып кетті

Кеңістік пен уақытты тістеген соқыр ой сияқты

Ей, жаным, қаңғыған сүйек, амандығым сұрайсың

Мен жатырмын, сергітетін қараңғылық

Өлім туралы ауыр армандарға толы

Ал мені орамалыңа орап ал

Мен өз ойларыммен сіз Құдай деп атайтын барлық нәрселерге қарсымын

Әй, өнердің қанішер, бұрыс даналық

Менің атеистік сеніміме байланысты сіз оларды ешқашан ұрлай алмайсыз

Менің шынайы өлмейтіндігімнің қорланған тәжі

О, түн, сен маған қандай қымбат едің

Егер жұлдыздар сені сөндірсе

Болмыстың дүбірі... күмәнді, ерекше асыл

Сенің көлеңкең беймәлім әндерді шырылдатады

Ақыры түн... мылқау бас сүйегіме қара туыңды қа

Сіздің шайтандық көзқарасыңызда - мұңды жұмақ

Ұйқыдағы терең қараңғылықтан

О, мен жиі мақтайтын құдайдың тұжырымдамасы

Нәзік күлкінің үнсіз мұңы

Менің жаным ностальгиялық тозақта жоғалып кетті

Өлім туралы көріністер - менің өзімді ысырап ету

Түн туу белгішесін хаоста бақылайды

Мен олардың бар екендігі туралы ештеңе білмедім

Ол маған күлгенше ештеңе болмады

О, түн, сен маған қандай қымбат едің

Сіздің жұмсақ жылауыңызбен

Егер жұлдыздар ащы уды өшірсе

Бұл абстрактілі өмірді маған сорғызады

Алғашқы ауырсыну сияқты, бірақ қайғылы және үнсіз

Ішімнен сырғып кеткен өлік пе

Бұзақылық түнде...