Поклонилось солнце месяцу - АДО

Поклонилось Солнце Месяцу,

Напросилося к нему ночевать.

Неспокойно мне и невесело,

Спрячь меня под свою кровать!

Спрячь меня, пока еще светится,

Да и сам, того, не вставай.

А придут за мной — перетопчутся,

Будут спрашивать меня — посылай.

Не хочу светить, — Солнце плакалось,

И осталось от меня — прикурить.

Растащили огоньки мои, да попрятали, —

Пойди-ка в темноте разберись!

Поищи теперь виноватого —

А сегодня кто виноват?

Упакованный кивнет на помятого,

Ну, а с мятого и нечего взять…

Не нужно ты мне, окаянное,

Не тревожь меня, не гневи.

И с людьми меня ты не спутывай —

Мне с добром таким теперь не с руки.

Мое дело тут сильно темное,

Мое дело тут сторона:

К ночи не расстроиться, утром успокоиться,

А короче говоря — переждать…

Так что, Солнышко, покури чуток,

Только боле здесь не пыли!

Месяц на двери положил замок,

Улыбнулся пряником, да свалил…

Күн Айға тағзым етті,

Онымен бірге түнеуді өтінді.

Мен мазасыз және бақытсызмын

Мені төсегіңіздің астына жасырыңыз!

Ол әлі жарқырап тұрғанда мені жасырыңыз

Иә, және өзіңіз де тұрмаңыз.

Олар маған келеді - таптайды,

Менен сұраса, жібер.

Мен жарқырағым келмейді - күн жылады,

Ал менде темекі шегу ғана қалды.

Олар менің шамдарымды алып кетті, бірақ оларды жасырды, -

Барып, оны қараңғыда анықтаңыз!

Қазір қылмыскерді табыңыз

Бүгін кім кінәлі?

Жиналғаны мыжылғанға басын изеді,

Әжімнен алатын ештеңе жоқ ...

Маған керек емессің, қарғыс атқыр,

Маған кедергі жасама, ашуланба.

Сіз мені адамдармен шатастырмаңыз -

Мен енді мұндай мейірімділіктен құтыла алмаймын.

Менің ісім бұл жерде өте қараңғы,

Менің жағдайым мына жақта:

Түнде ренжіме, таңертең тыныштал,

Қысқасы, күтіңіз ...

Сонымен, күн сәулесі, аздап темекі шегіңіз,

Тек мұнда шаң болмайды!

Ай есікке құлыпты,

Ол пряникпен күлді, бірақ тастады ...