Что остаётся нам - АДО

Пел на озере в ночь,

Ночь прилива, чистой воды,

Отвлекая внимание рыб

От блеска упавшей звезды.

Ты — пленник того, что увидел здесь,

Город молча благословил

Твою смерть под этой луной.

Долго ждать не пришлось —

У нее все с собой.

Что остается нам —

Много листьев и много травы…

Много больше, чем думали мы,

Когда тело твое осветило погост.

Когда дождь не тушил поминальных свечей,

Когда птицы не пугались людей,

Ветер вышел, но не спорил с волной,

Кто-то видел березовый знак —

Говорили, что твой.

Век не кончился — кончился день.

Небо все еще выше земли.

Наш Иван соблюдает душистый чай,

Все ждем снега и новой любви.

Он знал, что без солнца начинается ночь,

Что с деревьями кончается лес.

Верный ворон треплет клювом плечо,

Все уйдут, кто был здесь ни при чем.

Түнде көлде ән айтты,

Толқынның түні, мөлдір су,

Балықтың назарын аудару

Құлаған жұлдыздың жарқырауынан.

Сіз мұнда көргендеріңіздің тұтқынысыз

Қала үнсіз бата берді

Сіздің осы айдың астындағы өліміңіз.

Көп күтудің қажеті жоқ еді

Оның қасында бәрі бар.

Бізге не қалады

Жапырақтары көп, шөптер көп...

Біз ойлағаннан әлдеқайда көп

Сіздің денеңіз шіркеу ауласын жарықтандырған кезде.

Жаңбыр естелік шамдарды сөндірмегенде,

Құстар адамдардан қорықпаған кезде,

Жел шықты, бірақ толқынмен таласпады,

Біреу қайың белгісін көрді -

Олар сенікі деді.

Заман біткен жоқ – күн бітті.

Аспан әлі жерден биік.

Біздің Иван хош иісті шайды байқайды,

Барлығымыз қар мен жаңа махаббатты күтеміз.

Күнсіз түн басталатынын білген,

Орман ағаштармен аяқталады.

Адал қарға тұмсығымен иығынан сипады,

Мұнда бекер болған бәрі кетеді.