Como Duele - Dante

Como duele ver que tu mundo se va a la mierda

Como duele sentirte un puto cero a la izquierda

¿Sabes ese miedo cuando ves el suelo cerca

Y al final resulta que la hostia si que es de verdad?

No que coño estoy esperando que mejore

Intento hacer las cosas bien, pero algo en mí lo jode

Una parte dice: Sigue.

Otra dice: Para

Y al final es el destino el que me parte a mí la cara

Solo imagina que tus piernas se dislocan

Y a la vez sientes por dentro que tu pecho tiene rocas

Como cansa ver el aire escapandose de tu boca

Como jode ver que rompes casi todo lo que tocas

Y te juro que ya me avergüenzo de cuando me mira

Sus labios me reclaman, su mirada se gira

Como jode tener que llorar en bases de Baghira

Cuando es alguien a quien llevo admirando toda mi vida

Ya no sé, como coño voy a ser

Lo que siempre quise ser, cuando me faltan las fuerzas

Ya me ves, me he olvidado de creer

Y ya no se ni volver, porque se cerró mi puerta

Y joder, esque no sé ni que hacer

Cuando tengo tantas voces rondando por mi cabeza

Yo que sé, tendré que retroceder

Pero como duele ver, que el mismo dolor empieza

Pieza a pieza me construyo

Pero algo en mí tropieza, y de cabeza lo destruyo

Afronto los problemas, y comienzo con orgullo

Y de pronto, un miedo interno brota, y ahí es cuando huyo

Y me escabullo entre la multitud, entonces no hay encanto

¿Que soy imborrable?

Solo soy uno de tantos

Que se acabará borrando cuando su pulso se pare

Y sus palabras volarán junto a su miedo con el aire

Multiplico el vértigo y le temo a mi actitud

Las palabras se envenenan, y atraviesan como dagas

Ya no hay oxígeno, no hay similitud

Y cuando todo falle, por favor, tú no lo hagas

«Siempre la cagas», me repite el subconsciente

Pero existe un triste envite que te embiste si te mientes

Sólo sientes tantos golpes, que de pronto te arrepientes

De morder esa manzana que te ofreció una serpiente

Pero sabes que ya es tarde, y que no hay nada que consuele

Has luchado tanto contra ti, que el miedo ya se huele

Y en estado descendiente, es normal que no se vuele

Y cuando sientes que no acaba es cuando piensas: Como duele

Ya no sé, como coño voy a ser

Lo que siempre quise ser, cuando me faltan las fuerzas

Ya me ves, me he olvidado de creer

Y ya no se ni volver, porque se cerró mi puerta

Y joder, esque no sé ni que hacer

Cuando tengo tantas voces rondando por mi cabeza

Yo que sé, tendré que retroceder

Pero como duele ver, que el mismo dolor empieza

Ya no sé, como coño voy a ser

Lo que siempre quise ser, cuando me faltan las fuerzas

Ya me ves, me he olvidado de creer

Y ya no se ni volver, porque se cerró mi puerta

Y joder, esque no sé ni que hacer

Cuando tengo tantas voces rondando por mi cabeza

Yo que sé, tendré que retroceder

Pero como duele ver, que el mismo dolor empieza

Дүниенің құрдымға кеткенін көру қандай ауырады

Сол жақтағы нөл сияқты сезіну қаншалықты ауырады

Жерді жақыннан көргенде сол қорқынышты білесің бе

Соңында бұл шын ба?

Жоқ, мен оның жақсарғанын күтемін

Мен бәрін дұрыс жасауға тырысамын, бірақ менің ішімдегі бір нәрсе оны бұзады

Бір бөлігі: Жалғастыр.

Басқасы былай дейді: Үшін

Ақырында бетімді сындыратын тағдыр

Тек аяқтарыңыздың орнынан қозғалғанын елестетіп көріңіз

Сонымен бірге кеудеңізде тас барын іштей сезінесіз

Аузыңыздан шыққан ауаны көру қаншалықты шаршатады

Қол тигізгеннің барлығын дерлік сындырғаныңызды көру қандай сұмдық

Ант етемін, ол маған қараған кезде мен ұятқа қалдым

Оның ерні мені талап етеді, оның көзқарасы бұрылады

Багирада жылау қандай сорақы

Мен өмір бойы таңданатын адам болған кезде

Мен енді қалай болатынымды білмеймін

Мен әрқашан болғым келетін, күш жетіспеген кезде

Мені көрдің, сенуді ұмытып кетіппін

Ал менің есігім жабық болғандықтан қалай қайтарымды да білмеймін

Қарғыс атсын, мен не істерімді де білмеймін

Менің басымда қаншама дауыстар өтіп жатқанда

Білмеймін, қайтуым керек

Бірақ сол бір азаптың басталатынын көру қалай ауырады

Мен өзім құрастырамын

Бірақ ішімдегі бірдеңе сүрініп кетеді, мен оны бірінші кезекте құртып аламын

Мен қиындықтарға тап болып, мақтанышпен бастаймын

Кенет ішкі қорқыныш пайда болады, мен қашып кеттім

Мен көпшіліктің арасынан өтіп бара жатырмын, сондықтан ешқандай сүйкімділік жоқ

Мен өшпейтін немін?

Мен көптің бірі ғанамын

Бұл оның импульсі тоқтаған кезде жойылады

Ал сіздің сөздеріңіз сіздің қорқынышыңызбен бірге ауамен бірге ұшады

Мен айналуды көбейтемін және өз көзқарасымнан қорқамын

Сөздер уланып, қанжардай қадалады

Одан артық оттегі жоқ, ұқсастық жоқ

Ал бәрі сәтсіз болғанда, мұны жасамаңыз

«Сіз әрқашан бұзасыз», - деп қайталайды менің подсознание

Бірақ өтірік айтсаң, саған шабуыл жасайтын қайғылы қазық бар

Сіз тек көп соққыларды сезінесіз, кенеттен өкінесіз

Саған жылан ұсынған алманы тістегеннен

Бірақ сіз тым кеш екенін және жұбататын ештеңе жоқ екенін білесіз

Сіз өзіңізбен күрескеніңіз сонша, қорқыныш қазірдің өзінде иіскеп тұр

Ал төмендеу күйінде ұшпау қалыпты жағдай

Оның бітпейтінін сезгенде, сіз ойлаған кезде: бұл қалай ауырады

Мен енді қалай болатынымды білмеймін

Мен әрқашан болғым келетін, күш жетіспеген кезде

Мені көрдің, сенуді ұмытып кетіппін

Ал менің есігім жабық болғандықтан қалай қайтарымды да білмеймін

Қарғыс атсын, мен не істерімді де білмеймін

Менің басымда қаншама дауыстар өтіп жатқанда

Білмеймін, қайтуым керек

Бірақ сол бір азаптың басталатынын көру қалай ауырады

Мен енді қалай болатынымды білмеймін

Мен әрқашан болғым келетін, күш жетіспеген кезде

Мені көрдің, сенуді ұмытып кетіппін

Ал менің есігім жабық болғандықтан қалай қайтарымды да білмеймін

Қарғыс атсын, мен не істерімді де білмеймін

Менің басымда қаншама дауыстар өтіп жатқанда

Білмеймін, қайтуым керек

Бірақ сол бір азаптың басталатынын көру қалай ауырады