Таня - Джан - Гарик Кричевский

Не приеду я в этот город вновь,

Не увижу я первую любовь.

Разделяет нас океан,

Где же ты моя, Таня-джан.

Помнишь как тебе я дарил цветы,

Для тебя писал песни и стихи,

Но потом этап в Магадан,

Где же ты моя, Таня-джан.

Жил я как умел, по земле бродил,

И бывало мне не хватало сил.

Но со мной был твой талисман,

Где же ты моя, Таня-джан.

Где-то далеко, на краю земли

Я не знаю что вспоминаешь ты:

Может быть далекий Севан,

Где же ты моя, Таня-джан

Много лет прошло, все как на духу,

Я опять пришел к дому твоему.

Но соседи прячут глаза,

У меня на сердце тоска.

«Ахтамар"возьму, соберу друзей,

Все им расскажу о судьбе своей.

И поедем мы в Дилижан,

Где же ты моя, Таня-джан.

Мен енді бұл қалаға келмеймін,

Мен алғашқы махаббатымды көрмеймін.

Бізді мұхит бөліп тұр

Қайдасың, менің Таня-жаным.

Саған гүл сыйлағаным есіңде ме,

Саған арнап ән мен өлең жаздым,

Бірақ содан кейін Магаданға сахна,

Қайдасың, менің Таня-жаным.

Қолымнан келгенше өмір сүрдім, жер кездім,

Ал кейде күшім жетпеді.

Бірақ сенің бойтұмарың менімен болды,

Қайдасың, менің Таня-жаным.

Алыс жерде, жердің шетінде

Сіздің есіңізде не қалғанын білмеймін:

Мүмкін алыс Севан,

Қайдасың, менің Таня-жаным

Көп жылдар өтті, бәрі жақсы көңіл-күйде,

Мен сіздің үйіңізге тағы келдім.

Бірақ көршілері көздерін жасырады

Жүрегімде сағыныш бар.

«Ахтамар» аламын, достар жинаймын,

Мен оларға тағдырымның бәрін айтып беремін.

Біз Дилижанға барамыз,

Қайдасың, менің Таня-жаным.