Только что-то опять пополам - Жанна Бичевская

Ты февраль на душе — моя грусть и дорога,

Апельсиновый снег по полям.

Только сани в полет, только сердце не дрогнет,

Только что-то опять пополам.

Ни земли, ни зенита — лишь хлопья, и ветер.

Девять радуг, цветное тряпье.

Может быть нас с тобою и нету на свете,

Лишь две тени да сердце мое.

Лучше б ты меня смехом своим не дразнила,

Лучше б мне лошадей не стегать.

Только кружится вороном снег над Россией,

Только в поле снега, как стога.

Только вам не понять, только мы не заплачем.

Может завтра за город свезут,

Поведут мою душу заснеженным плацем

И сотрут, как стирают слезу.

Сен менің жанымдағы ақпансың - қайғы мен қымбаттым,

Өрістерде қызғылт сары қар.

Ұшқан шана ғана, тек жүрек те қалмайды,

Тағы да жартысы бір нәрсе.

Жер де, шарықтау да жоқ – тек үлпек пен жел.

Тоғыз кемпірқосақ, түрлі-түсті шүберек.

Мүмкін сен де, мен де дүниеде жоқ шығармыз,

Тек екі көлеңке және менің жүрегім.

Күлкіңмен мазақ етпесең жақсы болар еді.

Мен аттарды қамшыламағаным дұрыс.

Тек қар Ресейдің үстінде қарғадай айналады,

Тек үйінділер сияқты қарлы алқапта.

Тек сен түсінбейсің, тек біз жыламаймыз.

Мүмкін ертең оларды қаладан алып кететін шығар,

Олар менің жанымды қарлы шеру алаңына апарады

Және олар көз жасын өшіргендей өшіреді.