Отойди, отойди - Жанна Бичевская

Отойди, отойди, грусть печаль

Не тревожь, не тревожь- я не твой

Мне теперь в самый раз замолчать,

Не качая седой головой.

Улетучились думы мои,

И омылась душа тишиной.

Пусть о чём-то поют соловьи,

Я приветствую голос иной.

И сирень для меня отцвела

Не волнует, как давеча грусть.

Я своё на земле отжелал,

Утешенья не жажду ничуть.

Погребальная в цвете фаты,

Старый сад неспроста усмотрел

Всё обман, даже эти цветы

Слава Богу-хоть к ночи прозрел.

Соловьи, умолчите на миг

Что свистеть до утра без конца?

Я смирился, к утратам привык

Обретаю в утратах Творца.

Кет, кет, мұң мұң

Уайымдама, уайымдама – мен сенікі емеспін

Енді маған үндемеу уақыты келді,

Сұр басын шайқамай.

Ойларым қашып кетті,

Ал жан тыныштықпен жуылды.

Бұлбұлдар бірдеңе туралы ән салсын

Мен басқа дауысты қарсы аламын.

Ал сирень мен үшін солып қалды

Қазір қайғының қалай болғаны маңызды емес.

Мен жердегі өзімді тіледім,

Ешқандай жұбатуды қаламаймын.

Жапырақ түсте жерлеу,

Ескі бақ белгілі бір себептермен көрді

Бәрі өтірік, тіпті мына гүлдер де

Құдайға шүкір, түн дегенде жарық көрдім.

Бұлбұлдар, бір сәт үндемеңдер

Таң атқанша ысқырудың не қажеті бар?

Мен өзім жұмыстан кеттім, жеңілістерге үйрендім

Мен жоғалтуларымда Жаратушыны табамын.