Стучат колёса - Владислав Медяник

Вслед за паровозом чёрный дым даль за далью стелется — ложится

За туманом пепельным седым вижу, как тебе в ночи не спится

Слышу перестук и стон колёс, уносящий вдаль мою подругу

Холод расставанья нам принёс, как же пережить с тобой разлуку

Стучат колёса так-так-так, с тобой не встречусь я никак,

А жизнь проходит просто так и всё проходит

Расстались мы и на заре в туманном снежном январе

С тобой не встречусь я никак, стучат колёса так-так-так

Как же нам прошедшее вернуть, знаю, ничего ты не забыла

В этот ранний и морозный путь на твоей щеке слеза застыла

Я прошу — ты не терзай себя, в моём сердце будешь ты навеки

На прощанье я скажу любя — ты самая желанная на свете

Паровоздың соңынан қара түтін алысқа тарайды - жатыр

Күлді сұр тұманның артында түнде қалай ұйықтай алмайтыныңды көремін

Мен доңғалақтардың тарсылдағанын және ыңылдағанын естимін, қызымды алып кетті

Қоштасудың салқыны бізге, сенен бөлінуден қалай аман қалуға әкелді

Дөңгелектер соншалықты қағып тұр, мен сенімен ешбір жағдайда кездеспеймін,

Ал өмір осылай өтіп жатыр, бәрі өтеді

Тұманды қарлы қаңтарда таң атқанда қоштасқанбыз

Мен сенімен ешбір жағдайда кездеспеймін, дөңгелектер соншалықты қағып тұр

Өткенді қалай қайтарамыз, сен ештеңе ұмытпағаныңды білемін

Осылай ерте және аязды жолмен бетіңізде бір жас қатып қалды

Мен сенен сұраймын - өзіңді қинама, сен менің жүрегімде мәңгі қаласың

Қоштасарда мен сүйемін деп айтамын - сен әлемдегі ең қалаулысың