Се-ля-ви - Владислав Медяник, Любовь Успенская

Слышишь за гранью ночной больно в разлуке с тобой

Нас боги нашли два сердца для драм

Ты мерзнешь вдали в снегу телеграмм,

А кто-то когда-то все это назвал се ля ви, се ля ви

Селяви знать не судьба селяви дни без тебя

Селяви в омуте лет последней встречи нашей звездный свет

Селяви это был сон селяви прошлого стон

Селяви память моя как островок средь небытия

Снова звонит телефон словно из давних времен

И травит опять он душу без слов

Тот сладлстный яд знакомых звонков,

А кто-то когда-то все это назвал се ля ви, се ля ви

Сіз түннің сыртында сізден бөлек тұрғанда ауыратынын естисіз

Құдайлар бізге драмалар үшін екі жүрек тапты

Сіз телеграммалардың қарында тоңасыз,

Бір кездері біреу мұның бәрін ce la vie, ce la vie деп атады

Селяви сенсіз өткен селяви күндердің тағдырын білмейді

Селяви біздің жұлдызды жарықтың соңғы кездесуінің жылдарындағы құйынында

Селяви бұл бұрынғы селявидің арманы еді

Селяви менің жадым даланың ортасындағы арал сияқты

Көне заманнан келе жатқандай телефон қайта шырылдайды

Және тағы да сөзсіз жанды улайды

Таныс қоңыраулардың тәтті уы,

Бір кездері біреу мұның бәрін ce la vie, ce la vie деп атады