Первая любовь - Владислав Медяник, Любовь Успенская

Ночь заманила на удачу нас к себе,

Закутав дерзкую мечту в слова любви.

Тогда мне было, сколько и тебе,

И мы, как дети, друг без друга не могли.

Ты называл меня любимою своей,

И мы теряли осторожность, не боясь,

Что скажут люди — что нам до людей,

Ты был в ту ночь моим, а я была твоя.

Никто не знал тогда, что мир станет серым,

Горела страстью одинокая скрипка.

Ей не хотелось понимать, что наверно

Мы назовём это нашей ошибкой.

И на прощанье лишь вздох сожаленья,

Всё время рядом любовь и мученье.

Мне показалось — это было не со мной,

Жизнь пролетела, словно стая журавлей.

Я испугалась, что может быть с тобой

Мы никогда уже не встретимся теперь.

Проигрыш

И вот мы встретились в тумане наших снов,

Была ты замужем, а я уже женат.

И напевал нам ветер музыку без слов,

Он точно знает, что никто не виноват.

Проигрыш

Никто не знал тогда, что мир станет серым,

Горела страстью одинокая скрипка.

Ей не хотелось понимать, что наверно

Мы назовём это нашей ошибкой.

И на прощанье лишь вздох сожаленья,

Всё время рядом любовь и мученье.

Түн бізді сәттілікке тартты,

Батыл арманды махаббат сөздерімен аяқтау.

Сонда мен, сен нешедесің,

Ал біз балалар сияқты бір-бірімізсіз өмір сүре алмадық.

Сен мені сүйіктім деп атадың,

Біз қорықпай, сақтықты жоғалттық,

Адамдар не дейді - біз адамдарға не ойлаймыз,

Сол түні сен менікі едің, мен сенікі едім.

Дүниенің сұрланып кететінін ол кезде ешкім білмеген,

Жалғыз скрипка құмарлықтан өртеніп кетті.

Ол мұны түсінгісі келмеді

Біз мұны өз қателігіміз деп атаймыз.

Ал қоштасқанда тек өкінішпен күрсіну,

Барлық уақытта махаббат пен азап бар.

Бұл маған көрінді - бұл менімен емес,

Тырналар үйіріндей өмір зымырап өтті.

Саған не болады деп қорықтым

Енді енді ешқашан кездеспейміз.

жоғалту

Осылайша біз армандарымыздың тұманында кездестік,

Сен үйленген едің, мен үйленгенмін.

Жел бізге музыканы сөзсіз айтты,

Ешкімнің кінәсі жоқ екенін анық біледі.

жоғалту

Дүниенің сұрланып кететінін ол кезде ешкім білмеген,

Жалғыз скрипка құмарлықтан өртеніп кетті.

Ол мұны түсінгісі келмеді

Біз мұны өз қателігіміз деп атаймыз.

Ал қоштасқанда тек өкінішпен күрсіну,

Барлық уақытта махаббат пен азап бар.