Мая - ВиСтанция

Вечер зажигал огни.

Она дремала в душном салоне неторопливого такси,

Что несло её к южной набережной.

Сумерки становились ночью.

В голове кружила весна.

Мая, Мая!

Шептали улицы.

Прохожие не замечали её синие глаза,

Тоскливо смотрящие на пустую пристань,

А ветер напевал ей дорогу в облака.

Жди меня.

Первый Куплет.

Дома спальных районов зажгли свет в окнах.

Весенний вечер над парком рассыпал ноты,

Но ты не видела уже красоты этой.

Ты далеко была от дома,

Ранена рассветом.

Цвели цветы, что в столетие цветут раз.

Их запах сводит с ума.

Слепит ока,

Далекооо за горизонтом

В порывах жёлтого ветра

Выдувает эскиз холмов, верь мне.

Дай мне руку,

Мы убежим вверх.

Туда волхвы возносили смех пением.

Тихо, там нам никто не помешает уже.

Небо ждет, изумрудное.

Спеши же.

Стыл праздником

Город ласки и тепла

Позади, летним днем.

Позови меня.

Жди меня, жди.

Шелестит клен,

Запыленный маем и утопленный дождем.

Шепот звезд, что ты говорил,

Но я не слушал его — не спеша жил.

В прозрачных комнатах белые облака

И тоска из рубиновых нитей плела плед

Нам пленом, в дотлевающий камин

Летят письма.

Бог с ними, лишь бы не пустела пристань.

Пути тернистые вниз по реке.

Как там называли ту дорогу?

То ли мне соврал Падре?

Одни теряли дочь,

Другие подругу,

Но не пытались помочь — протянуть руку.

«Во всем виновата весна»

Говорили стены.

Грусть ожила, и принялась грызть небо.

Не было были,

И не было вымысла вовсе.

Вы все сами знаете, как её бросили.

Как её просьбы сестра отпускала к морю.

Она рыдала и захлебнулась горем.

В перерывах между ночью и днем.

Вчера и завтра.

Есть автора, чьи рукописи не горят.

В первых числах мая солнце светит слишком ярко.

Мая не хотела пропускать этот закат.

Второй Куплет.

Сердце стучит неистово.

Не стали сны явью.

Я уповаю на тебя

Утопая в мае.

Высоко летаю.

Не вини меня, Мая.

Моя вина лишь в том,

Что голову вино опять дурманит.

Эти пышные цвета лета столько лет льстили.

И мои стихи были чем-то вроде диких лилий.

Жди меня,

Время верни обещанное мне.

Минимум слез, а остальное забирай, где

Красками яркими парки пачкают счастьем.

Пары мечтающие парам тающим

Дышат и тащат вымыслы то ли,

То ли вчерашний мир, что ли,

Что рисовал слова и ноты в седине картин.

Бывших январских холодов суровых.

Ууу.

В оконных рамах время замерзало сутками.

Сухие губы просили воды.

И ты пела стихи,

И бередила мечты.

«Психи за стенами» думали

Люди, только

Стол накрывали шелком,

И снег шел мокрый.

Так дни плыли,

Пока не наступила весна.

«Моя последняя»

Подумала Мая.

Её кудрявые локоны на ветру играли.

На мостовой,

Где лед превращался в гравий.

Она ждала тепла, и плакала как-то.

Сара нагадала ей судьбу,

Нагадав в карты.

Её душа скулит и скалит зубы.

Тоскливый вечер, медные трубы рыдали,

Утром, уже ревя от смеха, пел клавесин.

Вместе с Маей провожали девятнадцатую зиму.

Река несла тело.

Ла-ла-Ла-ла.

Ла-ла.

Кругом сходили с ума

Все, кроме меня.

А мне мерещились часы без стрелок и глаза Маи.

Извини меня,

Я улетаю.

Кешке от жағылды.

Ол жайбарақат таксидің салонында ұйықтады,

Оны оңтүстік жағалауға апарған нәрсе.

Ымырт түнге айналды.

Көктем ойымда болды.

Мамыр, мамыр!

Көшелер сыбырлады.

Өтіп бара жатқандар оның көк көздерін байқамады,

Бос пирске мұңайып қарап,

Ал жел оны бұлттарға қарай ән салды.

Мені күт.

Бірінші жұп.

Ұйықтап жатқан аудандардың үйлері терезелерінен жарық түсірді.

Саябақтың үстінде көктемгі кеш шашылған ноталар,

Бірақ сіз бұл сұлулықты көрмегенсіз.

Сен үйден алыс едің

Таң атпай жараланған

Ғасырда бір рет гүлдейтін гүлдер гүлдейді.

Олардың иісі ақылсыз.

Көзді соқыр етеді

Көкжиектен алыс

Сары желдің екпіндісінде

Төбелердің нобайын шығарады, маған сеніңіз.

Маған қолыңды бер,

Біз жүгіреміз.

Онда сиқыршылар ән айтып күлді.

Тыныш, ол жерде бізді ешкім мазаламайды.

Аспан күтіп тұр, изумруд.

Асықшы.

Суық демалыс

Махаббат пен жылулық қаласы

Артында жаз күні.

Маған телефон соқ.

Мені күт, күт.

сылдырлаған үйеңкі,

Мамырда шаң басып, жаңбырға батқан.

Жұлдыздардың сыбыры, не дедің

Бірақ мен оны тыңдамадым - мен баяу өмір сүрдім.

Мөлдір бөлмелерде ақ бұлттар

Ал лағыл жіптен аңсау көрпе тоқыды

Біз тұтқынбыз, жанып тұрған каминнің ішінде

Хаттар ұшады.

Құдай жар болсын, пирс бос болмаса.

Жолдар өзеннен төмен қарай тікенді.

Ол жол қалай аталды?

Падре маған өтірік айтты ма?

Кейбіреулері қызынан айырылды

басқа қыз,

Бірақ олар көмектесуге - қол ұшын беруге тырыспады.

«Бәріне көктем кінәлі»

Қабырғалар сөйледі.

Мұң қайта жанданып, көкті кеміре бастады.

Болмады

Ал көркем әдебиет мүлде болған жоқ.

Сіз оны қалай тастап кеткеніңізді білесіз.

Әпкесі оның өтініштерін теңізге қалай жіберді.

Ол қайғыдан жылап, тұншығып қалды.

Күн мен түннің арасындағы үзілістерде.

Кеше және ертең.

Қолжазбалары жанбайтын автор бар.

Мамыр айының басында күн тым қатты жарқырайды.

Майя бұл күннің батуын өткізгісі келмеді.

Екінші жұп.

Жүрек қатты соғады.

Армандар орындалмады.

Мен саған сенемін

Мамыр айында суға бату.

Мен биік ұшамын.

Мая мені кінәлама.

Менің жалғыз кінәм

Шараптың басын тағы да мас ететіні.

Жаздың бұл ашық түстері көптеген жылдар бойы ұнады.

Ал менің өлеңдерім жабайы лалагүлдер сияқты еді.

Мені күт,

Маған уәде етілген уақытты қайтар.

Ең аз көз жасын төгіп, қалғанын қайда апарыңыз

Саябақтар қуанышпен ашық түстермен боялған.

Ерлі-зайыптылардың еруін армандайтын жұптар

Олар фантастикамен дем алып, сүйретеді,

Бұл кешегі дүние ме, әлде бір нәрсе ме,

Суреттердің сұр түстеріне сөздер мен жазбаларды салғаны.

Бұрынғы қаңтардың суық ауа райы қатты.

Уау.

Терезе жақтауларында уақыт күндер бойы қатып қалды.

Құрғақ еріндер су сұрады.

Ал сіз өлең айттыңыз

Және қиялдарды қозғады.

«Қабырғалар артындағы психо» деп ойлады

адамдар, тек

Үстел үстін жібек жапты,

Ал қар дымқыл болды.

Осылайша күндер өте берді

Көктем келгенше.

«Менің соңғым»

Майя ойлады.

Оның бұйра бұйралары желмен ойнады.

Тротуарда

Мұздың қиыршық тасқа айналған жері.

Ол жылуды күтіп, әйтеуір жылады.

Сара тағдырын айтып берді

Карточкалар арқылы болжау.

Оның жаны ыңырсып, тістерін шымырлатады.

Мұңды кеш, мыс құбырлар жылады,

Таңертең күлкіден күркіреген клавесин ән айтты.

Майямен бірге олар он тоғызыншы қысты шығарып салды.

Мәйітті өзен алып кетті.

Ла-ла-ла-ла.

Ла ла.

Олар жан-жаққа есінен танып қалды

Менен басқа барлығы.

Ал мен қолсыз және Майяның көзі жоқ сағатты армандадым.

Мені кешір,

Мен ұшып бара жатырмын.