Это похоже на сны - ВиСтанция

Все что ты слышишь,

Быть может только не чайные мысли,

Я не о чем не думал когда писал их, Знаешь это похоже на сны, иногда они Бывают

черно белыми и ты помнишь на утро Все до единого кадра.

А иногда они ярко цветные, но будто Стираются из памяти, когда просыпаешься.

Еще только вчера ЛЬНЯНЫЕ паутины ДНЕЙ,

Ткали мечты меня топили рутиной, Протяни руки счастья на встречу ровно В

полдень забудь, они шептали то что Ты когда-то помнил, пойми мне некуда Идти

если вечер опустился на город, а Я в пути прощай, жди тех кто в памяти.

Других жив тех кто не успел проститься и тех кто не решился,

Я потерял сон, солнце скрылось,

Мои слова не летали бескрылыЕ,

Скоро станет темно совсем,

Это осень оставляет СЛЕДЫ жолто-красной проседью,

Тех не далеких желаний где Первомутровый берег, где мы родились И умерли, а

теперь улетели,

Мы так хотели день и ночь любоваться Рассветом Петь И с ветром плескаться Все

эти остывшего неба.

Припев:

За теми днями осенними ветер в сферах Кружил я по не воле терял тебя в

РубинОВОЙ лжи, я дорожил минутами, но Мы запутали жизнь, но мы запутали Жизнь,

но мы запутали жизнь.

Вернись назад время, знаю я летал в рай, там на краю надежд, те кто мечтать

устали спали, а небо плакала я ощущал ИХ РЯДОМ вспомни ИХ слова нам бы жить и

вся на града, я бередил память, опять в который раз мне показалось странным что

сумерки не гасли, В ОКНАХ на против я видел кто-то бродил во тьме,

силою женственной плавно таял в параде ТЕНЕЙ, это неделями длилось и

продолжалось годами, часы гадали замирать или бежать в дали они едва ли

успевали за вечностью, кругом молчали, говорить было неочем я верил в счастье,

В волшебство веря, строив свой мир новый, на снах и доверий в перерыве

вселенной между часами нетленами, тлели письма, пылающий страсти тех откровений.

Я видел как замерзал воздух хрупкий, хрустальными осколками мне режА руки,

царапая стекла на скоростных поездах, учил стихи наизусть мой ежедневник

листаЯ, я не устал я просто стал осторожЕН, теперь мне не хватало терпенья что

бы поверить тебе этим Богровым закатом на березовых картинах, твоим утопиям

сказочным и идилиЯм, старые фотоальбомы хранили память, хотелось петь вечерами

и разболтать все тайны, миру вокруг и одиноким планетам, объятЫЙ этим сиреневым

летом, там слезы наполнены счастьем почти на половину, а во стольном это всего

лишь цветы иЗ сатина и мне хватило бы пары что б помянуть облака,

но, а пока давай прощаться, пока.

Сіз естігеннің бәрі

Мүмкін тек шай емес ойлар,

Ештеңені жазғанда ойламаппын, Білесің бе, түс сияқты, кейде болады

ақ-қара және сіз таңертең есте сақтайсыз.

Ал кейде олар ашық түсті, бірақ оянғанда жадтан өшіп қалатын сияқты.

Кеше ғана КҮНДЕРДІҢ зығыр торлары,

Армандар мені өріп, күн тәртібіне батырып, Бақыттың қолын созып дәл Б кездесуге

Түсті ұмыт, бір кездері есіңе түскен нәрсені сыбырлады, түсін, барар жерім жоқ

егер кеш қалаға түсіп, мен жолда болсам, қош бол, есте қалғандарды күт.

Басқалары тірі, қоштасуға үлгермегендер де, батылы жетпегендер де,

Ұйқымнан айырылдым, күн сөнді,

Сөзім қанатсыз ұшпаған,

Жақында мүлдем қараңғы болады

Осы күз сары-қызыл қоңыр іздерін қалдырады,

Сол алыс емес қалаулар Тұңғыш қорғанның жағасы қайда, біз туып өлдік, бірақ

қазір ұшып кетті

Таң атқалы таңға тамсанып, Ән айтып, желмен шашыратқымыз келді

бұл суық аспан.

Хор:

Күздің сол күндерінің артында шарлардағы жел

Руби өтірік айтады, мен минуттарды бағаладым, бірақ біз өмірді шатастырдық, бірақ өмірді шатастырдық,

бірақ өмірді шатастырдық.

Уақытты артқа қайтар, білемін мен жұмаққа ұштым, Үміттің шетінде, армандайтындар

Біз ұйықтап шаршадық, ал аспан жылады, мен оларды жақын сезіндім, олардың сөздерін есте сақтадым, біз өмір сүрер едік және

барлық марапаттар, мен есімді ояттым, бұл маған тағы бір рет оғаш болып көрінді.

ымырт сөнген жоқ, қарама-қарсы ТЕРЕЗЕДЕН қараңғыда адасып жүрген біреуді көрдім,

SHADOWS шеруінде әйелдің күшімен біркелкі балқытылған, бұл бірнеше аптаға созылды және

жылдар бойы жалғасты, сағат қатып қалады ма, қашып кете ме деп ойлады, олар әрең

Мәңгілікке ілесті, айнала үнсіз қалды, айтарға сөз жоқ, бақытқа сендім,

Сиқырға сену, жаңа әлеміңізді құру, үзілісте армандар мен сенімдер

өшпес сағаттар арасындағы ғалам, лаулаған әріптер, сол аяндардың жалындаған құмарлықтары.

Мен нәзік ауаның қалай мұздағанын көрдім, кристалдардың сынықтары қолымды кесіп тастады,

жүрдек пойыздардың терезелерін тырнап, күнделігіме тақпақ жатқа үйрендім

мен парақтап отырып, мен шаршамаймын, мен жай ғана сақ болдым, енді менің шыдамым болмады

Мен сізге қайың суреттеріндегі Богров күннің батуы, сіздің утопияларыңызға сенер едім

ертегілер мен идилдер, ескі фотоальбомдар есте қалды, мен кештерде ән айтқым келді

және осы сирень құшағына алған айналадағы әлемге және жалғыз планеталарға барлық құпияларды ашыңыз

жазда көз жасының жартысы бақытқа толады, бірақ дастарханда бәрі бар

Бұлттарды еске түсіру үшін маған тек атлас гүлдер мен жұптар жеткілікті,

бірақ, әзірше, қоштасайық, сау бол.