L'uomo vivo (Inno al gioia) - Vinicio Capossela

Ha lasciato il calvario e il sudario

Ha lasciato la croce e la pena

Si è levato il sonno di dosso e adesso per sempre per sempre è con noi

Se il Padre eterno l’aveva abbandonato

Ora i paesani se l’hanno accompagnato

Che grande festa poterselo abbracciare

Che grande festa portarselo a mangiare

Ha raggi sulla schiena irradia gio-gio-ia

Le dita tese indicano gio-gio-ia

Esplodono le mani per la gio-gio-ia

Si butta in braccio a tutti per la gio-gio-ia

E' pazzo di gioia, è un uomo vivo

Si butta di lato, non sa dove andare

E' pazzo di gioia e è un uomo vivo

Di spalla in spalla di botta in botta le sbandate gli fanno la rotta

Alziamolo di peso gioventù, facciamolo saltar

Fino a che arrivi in cima, fino al ciel, fino a che veda il mar

Fino a che vita, che bellezza è la vita mai dovrebbe finir

Barcolla, traballa sul dorso della folla

Si butta, si leva, al cielo si solleva

Con le tre dita la via pare indicare

Nemmeno lui nemmeno lui sa dove andare

Barcolla, traballa al cielo si solleva

Con le tre dita tre vie pare indicare

Perché è pazzo di gioia, e è l’uomo vivo

Si butta di lato, non sa dove andare

Di corsa a spasso va senza ritegno mai più su il (?) legno

Non crede ai suoi occhi, non crede alle orecchie

Nemmeno il tempo di resuscitare, subito l’hanno portato a mangiare

Ha raggi sulla schiena irradia gio-gio-ia

Si accalcano di sotto per la gio-gio-ia

Esplodono le mani per la gio-gio-ia

Lo coprono i garofani di gio-gio-ia

Gioia gioia gioia viva per lui

Gioia gioia gioia viva per lui

Gioia gioia gioia viva per lui

Di la, no, di qua, di la, di qua, no gioia gioia gioia

E' pazzo di gioia, e è un uomo vivo

Esplode la notte in un battimano

Per il Cristo di legno del Cristo col nero è tornato cristiano

Barcolla, traballa, sul dorso della folla

Fino a che arrivi in cima, fino al ciel, fino a che veda il mar

Fino a che vita, che bellezza è la vita mai dovrebbe finir

Gioia gioia gioia gioia gioia gioia

Сынақ пен кепенді тастап кетті

Ол крест пен ауырсынуды қалдырды

Ол ұйықтап қалды, енді мәңгілік бізбен бірге

Мәңгілік әке оны тастап кетсе

Қазір онымен бірге ауыл адамдары да еріп кетті

Оны құшағына алу қандай керемет мереке

Оны тамаққа апару қандай керемет мереке

Оның арқасында қуаныш-y сәулесін шашатын сәулелер бар

Ұзартылған саусақтар thu-thu-ia көрсетеді

Қуаныштан қолдар жарылады

Ол қуаныштан өзін әркімнің қолына тастайды

Қуаныштан жынды, тірі адам

Өзін шетке тастайды, қайда барарын білмей қалады

Ол қуаныштан жынданып, тірі адам

Соққыдан иықтан соғуға дейін сырғанау оны маршрутқа айналдырады

Жастықты көтерейік, секірейік

Шыңға шыққанша, аспанға көтерілгенше, теңізді көргенше

Өмір қандай, қандай сұлулық болғанша өмір ешқашан бітпеуі керек

Ол топырлаған топтың артынша селт еткізеді

Өзін лақтырады, көтеріледі, көкке көтеріледі

Үш саусақпен жол көрсетіп тұрғандай

Өзі де, өзі де қайда барарын білмейді

Теңселіп, аспанға тербеледі, көтеріледі

Үш саусақ үш жолды көрсететін сияқты

Өйткені ол қуаныштан жынды, ол тірі адам

Өзін шетке тастайды, қайда барарын білмей қалады

Ол енді ешқашан (?) Ағаштың үстінде еш кедергісіз серуендеуге жүгіреді

Көзіне сенбейді, құлағына сенбейді

Қайта тірілуге ​​де уақыт болмады, олар оны бірден тамақтандыруға әкелді

Оның арқасында қуаныш-y сәулесін шашатын сәулелер бар

Олар қуанып төменге жиналды

Қуаныштан қолдар жарылады

Оны Джо-Джио-ия қалампырлары жабады

Ол үшін қуаныш, қуаныш, тірі қуаныш

Ол үшін қуаныш, қуаныш, тірі қуаныш

Ол үшін қуаныш, қуаныш, тірі қуаныш

Онда, жоқ, мұнда, ана жерде, мұнда, қуаныш қуаныш қуаныш жоқ

Қуаныштан жынданып, тірі адам

Түн шапалақтап жарылады

Мәсіхтің қара ағаш Мәсіх үшін ол қайтадан христиан болды

Көпшіліктің арқасынан тайып, теңселеді

Шыңға шыққанша, аспанға көтерілгенше, теңізді көргенше

Өмір қандай, қандай сұлулық болғанша өмір ешқашан бітпеуі керек

Қуаныш қуаныш шаттық қуаныш қуаныш қуаныш