Sans regrets - Véronique Sanson

Dans cette ville, qu’est ce qu’elle peut bien faire

Pour calmer sa colre?

Comme une louve solitaire elle erre, elle erre, elle erre.

Elle est partie pour chasser la brume

De son cњur clat.

Elle est partie pour ce que nous fmes

Avant de dtruire le pass.

Dans cette ville, qu’est ce qui la fait rire

Des gens dans les bistrots?

Elle est partie pour pas les voir rougir,

Les gens comme il faut.

Jamais le vent de ses racines

N’tait venu jusqu' moi.

Elle a fui, une nuit ou la lune l’appelait,

Vers les anciennes dunes que les Dieux adoraient,

Sans regrets, sans regrets.

Elle avait le regard de ceux qui vont mourir,

Comme si elle se voyait mal et qu’elle voulait en rire.

Elle ajustait sa voix pour qu’elle vienne son cњur,

Qu’il ne sache jamais comment une femme meurt

Et ce silence tout autour d’elle,

C’tait leur tyrannie.

Ces petits fronts mchant suant de platitude,

C’est leur seule attitude.

Jamais le vent de ses racines

N’tait venu jusqu' moi.

Je voudrais qu’elle se dise:

«Je me pardonne mes fautes qui m’ont un jour offense

Et je dirais tout haut que j’ai toujours aim,

Sans regrets, sans regrets.

"

Elle a fui, une nuit ou la lune l’appelait,

Vers les anciennes dunes que les Dieux adoraient,

Sans regrets, sans regrets.

Бұл қалада ол не істеп жүр

Оның ашуын басу үшін бе?

Жалғыз қасқырдай тентіреп, қаңғып жүреді.

Ол тұманды қууға кетті

Оның жараланған жүрегінен.

Ол біз істейтін іс үшін кетіп қалды

Өткенді жоймас бұрын.

Бұл қалада оны не күлдіреді

Барлардағы адамдар?

Ол олардың қызарғанын көрмеу үшін кетіп қалды,

Дұрыс адамдар.

Ешқашан тамырынан жел соқпасын

Маған келмеді.

Ол қашып кетті, бір түнде ай шақырғанда,

Құдайлар табынатын көне төбелерге,

Өкінбейді, өкінбейді.

Ол өлетіндердің көзқарасы болды,

Ол өзін жаман көріп, күлкісі келген сияқты.

Ол жүрегіне жету үшін дауысын реттеді,

Ол әйелдің қалай өлетінін ешқашан білмесін

Оның айналасындағы тыныштық,

Бұл олардың озбырлығы еді.

Тегіс терлейді мына зұлым кішкентай қастар,

Бұл олардың жалғыз көзқарасы.

Ешқашан тамырынан жел соқпасын

Маған келмеді.

Мен оның өзіне:

«Бір кездері мені ренжіткен қателіктерімді кешіремін

Мен әрқашан жақсы көретінімді дауыстап айтар едім,

Өкінбейді, өкінбейді.

"

Ол қашып кетті, бір түнде ай шақырғанда,

Құдайлар табынатын көне төбелерге,

Өкінбейді, өкінбейді.