A Louse Is Not A Home - Van Der Graaf Generator

Sometimes it’s very scary here, sometimes it’s very sad

Sometimes I think I’ll disappear;

betimes I think I have

There’s a line snaking down my mirror

Splintered glass distorts my face

And though the light is strong and strange

It can’t illuminate the musty corners of this place

There is a lofty, lonely, Lohengrenic castle in the clouds;

I draw my murky meanings there

But seven years' dark luck is just around the corner

And in the shadows lurks the spectre of Despair

A cracked mirror 'mid the drapes of the landing:

Split image, labored understanding…

I’m only trying to find a place to hide my home

I’ve lived in houses composed of glass

Where every movement is charted

But now the monitor screens are dark

And I can’t tell if silent eyes are there

My words are spiders upon the page

They spin out faith, hope and reason —

But are they meet and just, or only dust

Gathering about my chair?

Sometimes I get the feeling

That there’s someone else there:

The faceless watcher makes me uneasy;

I can feel him through the floorboards

And His presence is creepy

He informs me that I shall be expelled

What is that but out of and into?

I don’t know the nature of the door that I’d go through

I don’t know the nature of the nature

That I am inside …

I’ve lived in houses of brick and lead

Where all emotion is sacred

And if you want to devour the fruit

You must first sniff at the fragrance

And lay your body before the shrine

With poems and posies and papers

Or, if you catch the ruse, you’ll have to choose

To stay, a monk, or leave, a vagrant

What is this place you call home?

Is it a sermon or a confession?

Is it the chalice that you use for protection?

Is it really only somewhere you can stay?

Is it a rule-book or a lecture?

Is it a beating at the hands of your Protector?

Does the idol have feet of clay?

Home is what you make it

So my friends all say

But I rarely see their homes in these dark days

Some of them are snails

And carry houses on their backs;

Others live in monuments

Which, one day, will be racks

I keep my home in place

With sellotape and tin-tacks;

But I still feel there’s some other Force here…

He who cracks the mirrors and moves the walls

Keeps staring through

The eye-slits of the portraits in my hall

He ravages my library and taps the telephone

I’ve never actually seen Him

But I know He’s in my home

And if he goes away

I can’t stay here either

I believe… er …I think…

Well, I don’t know …

I only live in one room at a time

But all of the walls are ears and all the windows, eyes

Everything else is foreign

'Home' is my wordless chant:

Mmmmmaah!

Give it a chance!

I am surrounded by flesh and bone

I am a temple of living

I am a hermit, I am a drone

And I am boring out a place to be

With secret garlands about my head

Unearthly silence is broke

The room is growing dark, and in the stark light

I see a face I know

Could this be the guy who never shows

The cracked mirror what he’s feeling

Merely mumbles prayers to the ground where

He’s kneeling:

«Home is home is home is home is home is home is me!»?

All you people looking for your houses

Don’t throw your weight around

You might break your glasses

And if you do, you know you just can’t see

And then how are you to find

The dawning of the day?

Day is just a word I use

To keep the dark at bay

And people are imaginary, nothing else exists

Except the room I’m sitting in

And, of course, the all-pervading mist —

Sometimes I wonder if even that’s real

Maybe I should de-louse this place

Maybe I should de-place this louse

Maybe I’ll maybe my life away

In the confines of this silent house

Sometimes it’s very scary here, sometimes it’s very sad

Sometimes I think I’ll disappear, sometimes I think … I…

Бұл жерде кейде өте қорқынышты, кейде өте қайғылы

Кейде мен жоғалып кетемін деп ойлаймын;

бар деп ойлаймын

Айнамды сызып тұрған сызық бар

Сынықталған әйнек менің бетімді бұрады

Жарық  күшті және біртүрлі болғанымен

Ол бұл жердің көгерген бұрыштарын жарықтай алмайды

Бұлттардың арасында биік, жалғыз, Лохенгрен сарайы бар;

Мен сол жерде өзімнің бұлдыр мәндерімді саламын

Бірақ жеті жылдық қараңғы сәттілік - бұл тек бұрышта

Ал көлеңкеде Үмітсіздік елесі жасырылады

Қону алаңының перделерінің ортасында жарылған айна:

Бөлінген кескін, қиын түсіну…

Мен үйімді жасыруға тырысамын

Мен шыныдан жасалған үйлерде тұрдым

Әрбір қозғалыс диаграммада көрсетілген жерде

Бірақ қазір монитор экрандары қараңғы

Үнсіз көздер бар-жоғын айта алмаймын

Менің сөздерім беттегі өрмекші

Олар сенім, үміт пен ақылды тудырады —

Бірақ олар кездеседі және жай ма, әлде тек тозаң ба

Менің орындығым туралы жиналып жатырсыз ба?

Кейде мен бұл сезімді аламын

Онда басқа біреу бар:

Беті жоқ бақылаушы мені алаңдатады;

Мен оны еден тақтасы арқылы сезінемін

Оның қатысуы  қорқынышты

Ол мені шығаратынымды хабарлайды

Бұл сырттан және ішінен басқа не?

Мен кіретін есіктің сипатын білмеймін

Мен табиғаттың табиғатын білмеймін

Мен ішінде боламын…

Мен кірпіш пен қорғасын үйлерде тұрдым

Мұнда барлық эмоциялар қасиетті

Жемістерді жегіңіз келсе

Алдымен хош иісті иіскеу керек

Денеңізді ғибадатхананың алдына қойыңыз

Өлеңдермен, позилермен және қағаздармен

Немесе қулықты ұстасаңыз, таңдауыңыз керек

Қалып қалу, монах немесе қалып кету, қаңғыбас

Сіз бұл жерді үй деп атайсыз ба?

Бұл уағыз ба, әлде мойындау ма?

Сіз қорғаныс үшін         қолданатын                                               ...

Бұл шынымен тек қалуға болатын жерде ғана ма?

Бұл ережелер кітапшасы немесе             лекция ба?

Қорғаушының қолынан    соғу  ба?

Пұттың балшықтан жасалған аяқтары бар ма?

Үй - бұл сіз жасайтын нәрсе

Менің достарымның бәрі осылай дейді

Бірақ мен осы зұлмат күндерде олардың үйлерін  сирек көремін

Олардың кейбіреулері ұлулар

Үйлерді арқаларына  көтеріп жүру;

Басқалары ескерткіштерде                                                                                                                                                                                                                |

Бұл бір күні сөре болады

Мен үйімді орнында ұстаймын

Слеткамен және қалайы ілмектермен;

Бірақ мен бұл жерде басқа Күш барын әлі де сезінемін...

Айналарды жарып, қабырғаларды жылжытатын

Үнемі қарап отырады

Менің залымдағы портреттердің көз саңылаулары

Ол кітапханамды жарып    телефонды  түртеді

Мен Оны ешқашан көрген емеспін

Бірақ оның менің үйімде екенін білемін

Ал    кетсе 

Мен де осында қала алмаймын

Мен сенемін… иә …Менің ойымша…

Мен білмеймін…

Мен бір уақытта бір бөлмеде тұрамын

Бірақ қабырғалардың барлығы құлақ, терезелер, көздер

Қалғанының бәрі                                                                                                                                                                            |

«Үй» - менің сөзсізсіз:

Мммммаа!

Мүмкіндік беріңіз!

Мені ет пен сүйек қоршаған

Мен тірі ғибадатханын

Мен гермитпін, мен ұшқышсыз

Мен болатын орынды жалықтымын

Менің басымдағы құпия гирляндалармен 

Тыныштық бұзылды

Бөлме күңгірттеніп, жарқыраған жарықта

Мен білетін бетті көремін

Бұл ешқашан көрсетпейтін жігіт болуы мүмкін

Жарылған айна оның не сезіп тұрғанын көрсетеді

Қай жерде болса да, күбірлеп дұға етеді

Ол тізерлеп:

«Үй                                      үй                                                                                                                                   үй                             |

Барлықтарыңыз үйлеріңізді іздеп жүрсіздер

Өз салмағыңызды тастамаңыз

Сіз көзілдірікті сындыруыңыз мүмкін

Егер көрсеңіз, көре алмайтыныңызды білесіз

Сосын қалай тауға болады

Таңның атысы ма?

Күн - бұл мен қолданатын сөз

Қараңғыдан                                         

Ал адамдар қиял, басқа ештеңе жоқ

Мен отырған бөлмеден басқа

Және, әрине, барлық жерді жайлаған тұман —

Кейде  тіпті бұл шын бола ма деп ойланамын

Мүмкін бұл жерді алып тастауым керек шығар

Мүмкін мен бұл биттің орнын алып тастауым керек

Бәлкім, өмірімді кететін шығармын

Осы үнсіз үйдің шегінде

Бұл жерде кейде өте қорқынышты, кейде өте қайғылы

Кейде мен жоғалып кетемін деп ойлаймын, кейде ойлаймын... Мен...